فایلستان

تبدیلی که مظهر تحوّل حضرت حق و مقتضی بیان آیه شریفه (کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ) میباشد، تبدّل در صور موجودات است.

«الناس نیام فاذا ماتوا انتبهوا» دارد. در روز قیامت - حشر - هنگامی که از خواب غفلت بیدار شوی،همه موجودات و ممکنات عالم که متفرق بودند، جمع می بینی و در آن لحظه است که توحید آشکار می گردد و می دانی که وجود واحد بوده است که تو به چشم کثرت می دیده ای و موجوداتی را که حقیقت می پنداشتی، همه وهم و پندار بوده است و غیر حق، وجودی نیست.

وقتی که منادی حق تو را از خانه خاک بخواند برای جزاء کردارت به عرصه رستاخیز براند, آن گاه ببینی خروش از مظلومان برآید و فریاد از نهاد ظالمان برخیزد, سراپرده عزت در صحرای قدرت زده شود, بساط عظمت گسترده گردد, ترازوی عدل آویخته, صراط راستی کشیده, اقویاء در دست ضعفاء اسیر, و فقراء بر امراء امیر, مطیع شادان و عاصی گریان, چه نسبها بریده, و چه روی سفیدان روی سیاه گردیده.

 فلک اعلی و فلک ثوابت بلسان شرع بعرش و کرسی تعبیر میشود . ولی این عرشها همه سایه عرش جهان هستی است که الرحمن علی العرش استوی . و نیز عرش در این عالم آن تخت و کرسی است که عالم و خطیب و امیر و حاکم و امثالهم بر آن آیند تا به این استعلای ظاهر که حاکی و نماینده استعلای باطن است تنفیذ علم و تثبیت حکم شود که کرسی مقام بروز اقتدار آن کسی است که بر وی قرار گرفته است . همچنین عرش الله .

از سرای طبیعت جسمانی و از هواهای نفسانی و قیود مادی بیرون آی و در مشاهده جمال حق فانی شو و وارث کمال معنوی حضرت محمد(صلی الله علیه وآله) شو و حدیث «من رآنی فقد رأی الحق» را بگو و این اشاره به بقاء بالله است.

اگر همه ملک موجودات بنام تو باز کنند، نگر تا بی توقیع بسم اللَّه بدان ننگری که آن را وزنی نیست، و اگر جبرئیل و حمله عرش بچاکری تو کمر بندند تا سلطان این نام داغی از خود بر جانت ننهد بدان که آن را محلّی نیست، هر جانی که عاشق‌تر بود او را اسیرتر گیرد، هر دل که سوخته‌تر بود رختش زودتر بغارت برد.

حبّه دل ‌ صمیم قلب، سویدای دل، «نقطه خون سیاه وسط دل که اصل حیات است و از آن، حیات و فیض بر جمیع اعضا می رسد و با وجود آن خردی محل ظهور عظمت و کبریایی حق است و هیچ مرتبه از مراتب وجود وسعت گنجایی آن حضرت را ندارد مگر دل انسان کامل» که «لا یسعنی ارضی و لا سمایی و وسعنی قلب عبدی المؤمن التقیّ»

دل با آن کوچکی، محل تجلیّات انوار الهی است و عارف بوسیله آن می تواند ارتباط معنوی بین خود و ذات حق برقرار نماید.

برای هر موجودی از موجودات یک ظرف اعتبار می شود که آن موجود در آن ظرفِ ویژه خود واقع است. مانند موجودات زمانی که در ظرفِ زمان خودشان واقع هستند و پیش و یا پس از ظرف زمان خودشان وجود ندارند.

مصیبت روز عاشورا

چون حسین ابن علی کشته شد از تیغ و سنان

مانده در روی زمین پیکر پاکش عریان

از غمش جن و ملک داشت بدل آه وفغان

اهل بیتش همه از جور عدو ناله کنان

خضم در هلهله و قتل حسین خرم شاد

آل طاها همه در غصه و آه و فریاد

بزدند آتش کین بر خیمه خسرودین

بامر سعد ستم گستر دور از آئین

شعله آتش بر گنبد دوار رسید

کمر پیر فلک از غم این درد خمید

دست یغما بگشودند همه لشکریان

رفت غارت همه اسباب شه تشنه لبان

آنچه در قسمت هر کس بیافتاد ببرد

حرمت آل علی را بجوی کس نشمرد

سهیل امشب میا بیرون شب قتل جوانان است

حسین تا صبحگه از این غم پریشانحال و گریانست

سهیل امشب میا بیرون بود لیلا پریشان دل

ز داغ نوجوانان اکبر بود کارش بسی مشکل

کند درد دلش امشب ز دیدار علی حاصل

الی تا صبح از این غم ز مژگان اشکریزان است

سهیل امشب میا بیرون که نجمه مادر قاسم

ز هجر نوجوانان خود نموده عالمی بر هم

کند بو سنبل مویش فکنده یکجهان در غم

ز آه آتشین او فلک از غصه گریان است