فایلستان

سهیل امشب میا بیرون الی صبح مادر اصغر

سر گهواره اصغر زند بر سینه و بر سر

برای آن سهیل خود شرر زد مستی داور

زند بوسه گلوی وی الی تا صبح گریان است

سهیل امشب میا بیرون که کلثوم بغم فرسا

برای حضرت عباس نموده دیدگان دریا

زند بوسه دو بازویش فکنده یک جهان غوغا

ز ماه عارضش تا صبح پریشان حال و نالانست

سهیل امشب میا بیرون که زینب با دل خسته

برای خسرو خوبان دل از این دهر بر بسته

ز جای خیز و نظر کن بچشمهای ترم

شکست مرگ تو ای نوجوان ز غم کمرم

شکفته زخم تنت همچو غنچه در گلزار

گل همیشه بهارم سری ز خاک بر آر

ز تیشه که بیفتاده سرو قامت تو

ز ضربتی که دو شق گشته فرق انور تو

گشای چشم و ببین دیده های گریانم

ز فرقت تو برون رفت روح از جانم

کدام ظالم بی دین ز تیشه بیداد

فکند قامت سروت چو شاخه شمشاد

ستاره سحر من غروب کردی زود

هنوز رفت غروب تو ای ستاره نبود

«اموات» و «حیات»، بلکه فعلیات را، چه کمالات اولی و چه ثوانی، از صقع حق ببین، نه مفصول و فقرائی بسته به او، نه اغنیا. و به تحقیق بگو: او هست. و مبین بلند و پست، بلکه استیفاء حساب موادّ و هیولای مجسّمه را بکن، و ببین که فعلیّت امتداد و فعلیّت قوّه هم، ظلّ نور حق است.

(وَ تَرَی‌الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَ هِیَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَاب صُنْعَ‌اللَّهِ الَّذی أَتْقَنَ کُلَّ شَیء إِنَّهُ خَبیرٌ بمَا تَفْعَلُونَ) (نمل: ۸۸)؛ و کوه‌ها را می بینی و می پنداری که آنها بی حرکتند و حال آنکه آنها ابرآسا در حرکتند این صنع خدایی است که هر چیزی را در کمال استواری پدید آورده است. در حقیقت او به آنچه انجام می دهید آگاه است.

بهاری که هرگز باد خزان را بر اوراق زرّین گلشن او دست تطاول ممکن نباشد و دور زمان عظمت و اهمیّت دُرج معانی بلند آن را در غبار تیره تن دنیا دوستان محصور نگرداند.

سایه و آفتاب بر من و تو

خط موهوم می نماید دو

خط موهوم اگر براندازی

خانه از غیر حق بپردازی

اثر این و آن مجوی آنجا

نام چبود نشان مجوی آنجا

سیر بحر غلبات حق است که در وقت وجد عنان مرکب بنده بی‌واسطه در منازل حقیقت بمشاهدۀ قدس گشت،تا چنانکه در دریا سیر یک ماهه بیک روز کند،جوانمرد در این جذبۀ الهی مسافت همۀ عمر باز برد،که گفته‌اند «جذبة من الحق توازی عمل الثقلین».

 سیمرغ ‌ پرنده ای است افسانه ای که جایگاه آن کوه قاف است و در اصطلاح عرفا رمز خداوند و ذات واحد مطلق اوست.کوه قاف ‌ جایگاه و مقرّ سیمرغ است و آن عبارتست از حقیقت انسانی که مظهر تامّ آن حقیقت است و هر که به کوه قاف برسد به سیمرغ رسیده است یعنی هر کس به حقیقت انسانی دست یافت به موجب «من عرف نفسه فقد عرف ربه»به حقّ واصل می شود و شناخت حق برای کسی میسّر می گردد که: «من رآنی فقد رأی  الحق»

قلب را قرار و توقف نیست , علی الدوام متقلب است که فارسی آن دگرگونی است و تکرار در تجلی نیست لذا هیچ اسمی از اسماء الله مکرر نمی شود , مثلا اسم شریف نور در هر آنی ظهوری خاص دارد ([ کل یوم هو فی شأن]) که کله هو شأن است و یوم هنگام ظهور است و هر دم ظهورات و تجلیات غیر متناهی است , صاحب قلب در قبول تجلیات حق احق است نه صاحب عقل که این عقال است و آن در تقلب و تنوع است , ذاکر را در هر حال حالی خاص است و در آن حال اسمی را که ذاکر است به معنایی است که همان اسم در حال بعد به معنی دیگر است , مثلا الله را که مریض و جایع وضال ندا می کنند آن یا شافی دومی یا رازق و این یا هادی گوید .

عالم ارواح و عالم غیب و عالم معنی را گویند و بالجمله ملکوت عالم غیب و جبروت عالم انوار و لاهوت ذات حق و عالم ملک عالم اجسام و اعراض است که عالم شهادت هم گویند.