فایلستان

امروز در این دنیا صفات حق را در آیات و نشانه های او مشاهده کن و ببین که چگونه اسماء و صفات الهی در مظاهر عالم به صورت های مختلف ظاهر شده اند، تا بتوانی فردا در روز قیامت ذات حق را مشاهده کنی زیرا اگر در دنیا صفات الهی را نبینی، در آخرت ذات خدا را نخواهی دید. همان طور که در قرآن آمده است ﴿و من کان فی هذه أعمی فهو فی الاخرة أعمی واضلّ سبیلا﴾.

اگر فطرت آدمی که همچون کتابی است و استعدادهای ذاتی هر کسی در آن نوشته شده است را یک بار بخوانی به تمام ابعاد وجودی انسان اعم از علم و معرفت، جهل و نادانی، کمال و نقصان او آگاه خواهی شد.

همان طور که خاک پست به واسطه تابش نور خورشید گرمی و حرارت می گیرد و قابلیّت پیدا می کند، انسان نیز ـ این مشتی خاک ـ نیز تجلیات انوار الهی در دلش می تابد و عشق و طلب در او پیدا می شود.

ادراک حسی از سه رکن شکل می یابد: مُدرِک (شخصی که مثلاً یک کتاب را می بیند)، مُدرَک (کتابی که مشاهده می شود)، و پدیدار Phenomenon) = جلوه و ظاهری که کتاب برای شخص دارد). تجربه‌ی دینی و به تعبیر خاص‌تر تجربه‌ی خداوند نیز از سه جزء (رکن) برخوردار است: شخص صاحب تجربه، خداوند که به تجربه درمی آید، و ظهور و تجلّی خداوند بر آن شخص تجربه‌گر.

فراموش کردن خاطرات و معلومات پیشین، دلیل بر نبودن زندگی پیشین نیست؛ زیرابسیاری از امور در همین زندگی امروزی از ذهن انسان زایل می شود و به طور کلی، فراموش می گردد و این فراموشی دلیل بر عدم اتفاق و عدم تحقق آن امور نیست.

لیلة القدر و یوم الله را مراتب و مظاهر بسیار است , چنانکه همه حقایق نظام هستی بدین منوال اند که نسبت دانی به عالی نسبت فرع به اصل و ظل به ذی ظل است . از دانی تعبیر به آیت و صنم و عکس و ظل و نظایر آنها می کنند . قرآن کریم فرموده است . و لقد علمتم النشأة الاولی فلولا تذکرون .

صورت حقیقی اشیاء , انحاء وجودات است لذا وجود مطلق مساوق حق را به صورة الصور و حقیقة الحقایق تعبیر می کنند . و هیچ موجودی از وجود صمدی بریده نیست , و وجود صمدی را اطلاق حقیقی احاطی است و تمیز محیط از محاط به تعین احاطی است نه به تعین و تمیز تقابلی .

به حکم ارتکاز و فطرت و عقل بشر، حق به طور مطلق و بدون هیچ قید و شرطی واجب الاتباع است، و به همین دلیل کسی هم که انسان را به سوی حق راهنمایی می کند نیز واجب الاتباع است؛ به خاطر اینکه حق می گوید و به سوی حق دعوت می نماید، و باید چنین کسی را ترجیح داد به کسی که ما را به سوی حق هدایت نمی کند و یا به سوی غیرحق می خواند؛ زیرا پیروی کردن از هادی به سوی حق پیروی خود حق است؛ همان حقی که او ما را به سوی آن می خواند؛ و وجوب پیروی او امری است ضروری که هیچ حاجتی به دلیل ندارد .

برای صور و حقایق علمی سه مرتبه می توان در نظر گرفت. مرتبة نخست، مرتبة ذات و حقیقت این صور است که از آن با عنوان نفس الامر آنها یاد می شود؛ زیرا مراد از نفس الامر، امر و یا شیء در نفس و ذات خود است. صور حقایق علمی، صرف نظر از آگاهی انسان ها، روابط، مناسبات و احکامی دارند که مربوط به زمان و مکان خاصی نیست. در مرتبة دوم، افراد انسانی با دیالکتیک، گفت وگو، تفکر، تمرین و بالاخره با حرکت و سلوک جوهری خود، به آن معانی راه می برند و بر اساس اتحاد عالم و معلوم با آنها متحد می شوند. صور علمی پس از اتحاد با افراد، بدون آنکه موطن و جایگاه نخست خود و احکام آن را از دست بدهند، در مرتبه و جایگاه دوم، یعنی در عرصة ذهن و اندیشه و به دنبال آن به دلیل وحدتی که فرد با عمل و ارادة خود دارد، در عرصة عمل و رفتار انسان قرار می گیرند. در مرتبة سوم، معانی و صور علمی به وساطت افراد انسانی به عرصة زندگی مشترک آدمیان وارد شده و هویت بین الاذهانی و عمومی پیدا می کنند. معانی در این مقام از زاویة ذهن و گوشة رفتار فرد خارج شده و به متن زندگی و رفتار اجتماعی وارد می شوند و باورها، عادت ها، نهادها، و کنش های اجتماعی را تسخیر می کنند. این مرتبه، مرتبة فرهنگ است. فرهنگ در حقیقت، صورت تنزل یافتة معنا به عرصة فهم عمومی و رفتارهای مشترک و کنش های اجتماعی است .

در آن موضع که نور حق دلیل است

چه جای گفتگوی جبرئیل است

فرشته گر چه دارد قرب درگاه

نگنجد در مقام لی مع الله