فایلستان

اندر شب قبض هیبت و دهشت و با روز بسط انس و رحمت، در حال قبض بنده را همه زاریدن است و خواهش از دل ریش، و در حال بسط همه نازیدن است و رامش در پیش.

جهان همه خدای راست، هم مشرق که کعبه سوی آنست، هم مغرب که بیت المقدس سوی آنست. چنانک فرماید او را فرمانبردارم و گردن نهادم.یَهْدی مَنْ یَشاءُ إِلی‌ صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ راه نماید او را که خواهد براه راست و دین پاک و کیش پسندیده و قبله حق.

هنگام آنک جلوهٔ فتح و ظفر کنم

کارم شکایت فلک و شرح ابتلاست

گیتی به جای من ز بدی کرد آنچ کرد

گر لطف تو تدارک کارم کند رواست

تا در مذاق آدمی از راه عقل و روح

تلخی خوف همبر شیرینی رجاست

بادا همیشه قبلهٔ خوف و رجای خلق

صدر تو همچنانک فلک قبلهٔ دعاست

به سر کوی تو ای قبله دل راهی نیست
ورنه هرگز نشوم راهی وادی منی

ای آن که به گِل، گُل چمن پوشیدی

در زیر زمین مشک ختن پوشیدی

دی از سر ناز پیرهن پوشیدی

و امروز به خاک در، کفن پوشیدی

تن پاکت که زیر پیرهن است

وحده لاشریک له چه تن است

هست پیراهنت چو قطرهٔ آب

که تنگ گشته برگل و سمن است

با خودم کش درون پیراهن

که تو جانی و جان من بدن است

تازیم در غم تو جامه درم

وز پس مرگ نوبت کفن است

دل بسی برده‌ای نکو بشناس

آنکه خسته تر است ازان من است

اندرا و میان جان بنشین

که تو جانی و جان ترا بدن است

یک حرف مگو اگر هزارت سخن است

از خود مشنو اگر چه در عدن است

بگذر ز دو کون و هیچ در هیچ مپیچ

بر خویشتن مپیچ اگر چه بار کفن است

گلی نچیده ز باغ تو گر فغان دارم

من از تو شکوه ندارم از باغبان دارم

بده به باد چینم که همچو خاکستر

درون سینه هنوز آتشی نهان دارم

چه شکوه ها که همه شب ز تیره روزی دل

چرا ز روی تو با ماه و آسمان دارم

چو نام دوست نشنید باب ز جان خیزد

هزارنغمه شیرین که بر زبان دارم

مرا زر از دل امن جان چه می پرسی

امید وصل توام تا که جان دارم

کسی که سرّ او معدن راز بود، و دل او در در قبضه ناز بود، و بر پیشانی او نشان اقبال بود، و در دیده یقینش نور اعتبار افعال ذی الجلال بود، از اسرار و رموز این کلمات درین آیات آگاهی دارد، و واقف بر این احوال بود.

دل همان از ساده لوحیها غم نان می خورد

پیش ازین می ماند در خارا نشان پای من

این زمان پایم به سنگ از باد دامان می خورد

از گلاب افشانی محشر نمی آید به هوش

بر دماغ هر که بوی خط ریحان می خورد