فایلستان

نیست کسی حامی بیچارگان آنچنان

زار و گرفتار نگر کودکان آنچنان

خیز از این مهلکه ما را رهان الامان

جمله گرفتاربا آه و فغان یاحسین

از چه فتادی تو بخاک سیاه یاحسین

بسته بودم بهوای گل روی تو دلم

لیک صیاد اجل حرکت متعجل کرد

بین علی را ز غمت ناله نماید چه هزار

دارد افسوس که این سرو قدت در گل کرد

روز شب میزنم از درد فراقت فریاد

چه کنم نقش تو در خانه دل منزل کرد

روزگاری بتو دل بستگیم زهرا بود

کی شود حب تو یکباره برون از دل کرد

کی کمانم تو روی زیر گل ایماه عذار

عجب از کید فلک نقش عمل زایل کرد

چشمۀ خور در فلک چارمین

سوخت ز داغ دل ام البنین

آه دل پرده نشین حیا

برده دل از عیسی گردون نشین

دامنش از لخت جگر لاله زار

خون دل و دیده روان ز آستین

مرغ دلش زار چه مرغ هزار

داده ز کف چار جوان گزین

اربعه مثل نسور الربی

سدره نشین از غمشان آتشین

کعبۀ توحید از آن چار تن

یافت زهر ناحیه رکنی رکین

قائمۀ عرش از ایشان بپای

قاعدۀ عدل از آنها متین

نغمۀ داودی بانوی دهر

کرده بسی آب دل آهنین

زهره ز ساز غم او نوحه گر

مویه کنان موی کنان حور عین

یاد ابوالفضل که سر حلقه بود

بود در آن حلقۀ ماتم نگین

اشکفشان سوخته جان همچو شمع

با غم آن شاهد زیبا قرین

ناله و فریاد جهان سوز او

لرزه در افکنده بعرش برین

کای قد و بالای دلآرای تو

در چمن ناز بسی نازنین

غرۀ غرای تو الله نور

نقش نخستین کتاب مبین

طرۀ زیبای تو سرو قدم

غیب مصون در خم او چین چین

همت والای تو بیرون ز وهم

خلوت ادنای تو در صدر زین

رفتی و از گلشن یاسین برفت

نوگلی از شاخ گل یاسمین

رفتی و رفت از افق معدلت

یکفلکی مبر رخ و مه جبین

کعبه فرو ریخت چه آسیب دید

رکن یمانی ز شمال و یمین

ریخت چه بال و پر آن شاهباز

سوخت ز غم شهپر روح الامین

آه از آن سینۀ سینا مثال

داد ز بیدادی پیکان کین

طور تجلای الهی شکافت

سر انا الله بخون شد دفین

تیر کمانخانۀ بیداد زد

دیدۀ حق بین ترا از کمین

عقل رزین تاب تحمل نداشت

آنچه تو دیدی ز عمود و زین

عاقبت از مشرق زین شد نگون

مهر جهانتاب بروی زمین

خرمن عمرم همه بر باد شد

میوۀ دل طعمۀ هر خوشه چین

صبح من و شام غریبان سیاه

روز من امروز چه روز پسین

چار جوان بود مرا دلفروز

و الیوم أصبحت و لا من بنین

لا خیر فی الحیاه من بعدهم

فکلهم أمسی صریعاً طعین

خون بشو ایدل که جگرگوشگان

قد واصلو الموت بقطع الوتین

نام جوان مادر گیتی مبر

تذکرینی بلیوث العرین

چونکه دگر نیست جوانی مرا

لا تدعونی ویک ام البنین

مفتقر از نالۀ بانوی دهر

عالمیان تا بقیامت غمین

آب بندند دراول رخ طفلان حسین

سوزد آفاق از آن دیده گریان حسین

ز آه طفلان حسین و دل بریان حسین

تیره گردد همه عالم وامکان زینب

پس گلویش تو ببوس از عوضم ای مضطر

که بود آخردیدارحسین ای دختر

عاصی از مرثیه اش برزده قلبم آذر

حامیش می شوم اندرصف حرمان زینب

موپریشان زینب

بنشین دربرم ای نور دو چشمان زینب

بینی از هر طرفی ز امر یزید غدار

سپه کوفی وشامی چه پیاده چه سوار

صف بصف از پی هم آمده افزون ز شمار

همه برقتل حسین تو شتابان زینب

موپریشان زینب

فلک ز کشتن اکبر فزوده داغم را

نموده کور اگر آسمان چراغم را

مرا رسان ز برای خدا به بالینش

که وقت مرگ ببندم دو چشم حق‌بینش

به سوی خیمه رسانم قد رسایش را

کشم ز مهر سوی قبله دست و پایش را

رسید وقت ز فاق یگانه فرزندم

به خیمه حجله شادی برای او بندم

نموده است ز خون گلو خضابش را

به حجله رفته ببوسد دو دست بابش را

ز بس که واقعه کربلا غم‌انگیز است

همیشه دیده  ز غصه خونریز است

خاک عم بر سر گلزار جهان باد امشب

رفته گلزار نبوت همه بر باد امشب

خرگه چرخ ستم پیشه بسوزد که بسوخت

خرگه معدلت از آتش بیداد امشب

سقف مرفوع نگون باد که گردیده نگون

خانۀ محکم تنزیل ز بنیاد امشب

شد سرا پردۀ عصمت ز اجانب ناپاک

در رواق عظمت زلزله افتاد امشب

شده از سیل سیه کعبۀ توحید خراب

وین عجبتر شده بیت الصنم آباد امشب

از دل پرده نشینان حجازی عراق

می دود تا بفلک ناله و فریاد امشب

شورش روز قیامت رود از یاد گهی

کز ابوالفضل کنند اهل حرم یاد امشب

از غم اکبر نا شاد و نهال قد او

خون دل می چکد از شاخۀ شمشاد امشب

نو عروسان چمن را زده آتش بجگر

شعلۀ شمع قد قاسم داماد امشب

مادر اصغر شیرین دهن از داغ کباب

تیشه بر سر زند از غصه چه فرهاد امشب

حجت حق چه بنا حق بغل جامه رفت

کفر مطلق شده از بند غم آزاد امشب

بانوان اشکفشان، لیک چو یاقوت روان

خاطر زادۀ مرجانه بود شاد امشب

دیو، انگشتر و انگشت سلیمان را برد

نه عجب خون رود از چشم پریزاد امشب

ای دریغا که به همدستی جمال لعین

دست بیداد فلک داد ستم داد امشب

چهرۀ مهر سیه باد که بر خاکستر

خفته آن آینۀ حسن خدا داد امشب

برق غیرت زده در خرمن هستی ز تنور

که دو گیتی شده چون رعد پر از داد امشب

یا رسول الله امان از امت بیدادگر

هیچ میدانی چه کردند با من از بعدت پدر

یا رسو ل الله نمودند غصب حقم این گروه

روز شب دارم ز ظلم این جماعت چشم تر

عارضم بیکی پدر از سیلی اعدادبین

هست زهرا یت پریشان از غمت شام و سحر

تا تو بودی عزتم بود است ای باب گرام

تا تو رفتی شد انیسم دیدگان بر مطر

یا رسول الله بعد از تو گروه بی حیا

ظلمها کردند چندان با من بی بال وپر

بر زدند آتش بباب خانه ام قوم عدو

بود جایت خال آندم تا ببینی دخترت

نیم جانی داشت در تن ای امین دادگر

گشته ام دلگیر از این دوره ناپایدار

زندگی دیگر نمی خواهم من خونین جگر

بس که کردم از فراقت گریه من روز شبان

بس که مژگان ز هجرت ریخته خون از بصر

قوت من اشک روان گردید هر شام و سحر

تنگ دل از من شدند اهل مدینه سر بسر

من هم ای بابا شدم بی زار از این مردمان

خواهم از حق تا بگیرد جان زارم ای پدر

دهر دون با من ره و رسم عداوت را گشود

خیره گردیده است بر من روزگار بد یسر

دل خونین و چشم پربکاء ای اهل شام‌

می‌روم امروز از شهر شما ای اهل شام‌

خانه آبادان که بنمودید خوب از دوستی‌

میهمانداری برآل مصطفی ای اهل شام‌

غیر اشک دیده و خوناب دل دیگر چه بود

در شب و روز از برای ما غذا ای اهل شام‌

بیوفائی شمااین بس پس از قتل حسین( ع )

دست و پا رنگین نمودید از حنا ای اهل شام‌

بانوانی را که دربان بود جبریل امین‌

از جفا دادید در ویرانه جا ای اهل شام‌

اندر این مدّت که ما را در خرابه جای بود

خاک بستر خشت بودی متکا ای اهل شام‌

می‌رویم اینک بچشم اشکبار امّا بود

یک وصیّت آورید او را بجای ای اهل شام‌

برسر قبر صغیر ما که در غربت بمرد

گاه بگذارید شمعی از وفا ای اهل شام‌