فایلستان

میا درکوفه می افتدعلم ازدست عباامشب

چومن افتی حسین جان اندراین دام بلا امشب

میا درکوفه می گردی غریب وبیکس وتنها

منم هستم غریب این دیارپربلا امشب

اگرزینب بیایدگربلا گردداسیر کین

چو من گشتم اسیراین گروه اشقیا امشب

مباح است نیری خون غریبان گر دراین کوفه

که مسلم رانمایند سنگ ساراز خانه ها امشب

مصیبت ورود به کربلا

فلک کردی خراب از کید عالم پریشان شد

عزیز فاطمه از کینه ات همواره گریان شد

گرفتی تنگ ره را  آنچنان بر سبط پیغمبر

که عرش اعظم از تدبیر تو چون بید ارزان شد

شدی برکام  بورزاده سفیانی بی دین

ولی حق ز جورت روز و شب در اه و افغان شد

نمودی تیره بر چشم حسین این صبح صادق را

بسان طاهر بشکسته پرافتان و خیزان شد

تمام وحشی و طیر هر یک بساماش سری دارند

مگر فرزند زهرا ای فلک بی سرو سامان شد

گشائی که حسین را در حریم خواص ربانی

به قصد قتل شد جمعی روان با تیغ بران شد

بگوبادصبابرخاصی آل عباامشب

سلامی نزد او از مسلم بی اخی امشب

پیام من رسان و شرح حال کوفیان برگو

که این امت شکستند شیشه غهدووفاامشب

همین مردم که بوسیدند اول دست مسلم را

نمایند سنگ باران ازسرهر بام ها امشب

چگویم ازغریبی رفت طفلان و شدم تنها

به خود نامم ویا برکودکان بینواامشب

چه سازم بارهانیمه شب زارو سرگردان

نهم سربرسردیوارها من آشنا امشب

صبا برگوحسین راالامان زین خلق بی ایمان

گرفتارم بدام کوفیان بی حیا امشب

میا درکوفه ای جان پسرعم هرچه می توانی

که دارم یک دلی پرخون از این قوم دغا امشب

اگرآئی بکوفه اکبر از لیلاجداگردد

منم از طفلهای خویشتن گشته جدا امشب

هیچ دانی چه مکانی تو مکان ساخته

پای با چکمه سر سینه من تاخته

من ندانی به ثریا شرر انداخته

ظالم این مخزن اسرار خدا هست خدا

گفت مسلم اولین سردارجان بازان منم

درره جانان منم

درخورجام شهادت بالب عطشان منم

بنده یزدان منم

نایب سلطان دین شاهنشه دوران حسین

پادشاه عالمین

میروسردارشجاع خسروخوبان منم

عازم میدان منم

مسلم ابی عم خاصی آل عبا

نورچشم مرتضی

اندراین کوفه بدام لشکرعدوان منم

بادوصدافغان منم

آنکه  اول شد روان درکوفه ازنزدحسین

هردم تیروسنین

آنکه اول جان برآهش میکندقربان منم

اندرین میدان منم

گفت مسلم اولین سردارجان بازان منم

درره جانان منم

درخورجام شهادت بالب عطشان منم

بنده یزدان منم

نایب سلطان دین شاهنشه دوران حسین

پادشاه عالمین

میروسردارشجاع خسروخوبان منم

عازم میدان منم

مسلم ابی عم خاصی آل عبا

نورچشم مرتضی

اندراین کوفه بدام لشکرعدوان منم

بادوصدافغان منم

آنکه  اول شد روان درکوفه ازنزدحسین

هردم تیروسنین

آنکه اول جان برآهش میکندقربان منم

اندرین میدان منم

گفت مسلم اولین سردارجان بازان منم

درره جانان منم

درخورجام شهادت بالب عطشان منم

بنده یزدان منم

نایب سلطان دین شاهنشه دوران حسین

پادشاه عالمین

میروسردارشجاع خسروخوبان منم

عازم میدان منم

مسلم ابی عم خاصی آل عبا

نورچشم مرتضی

اندراین کوفه بدام لشکرعدوان منم

بادوصدافغان منم

آنکه  اول شد روان درکوفه ازنزدحسین

هردم تیروسنین

آنکه اول جان برآهش میکندقربان منم

اندرین میدان منم

بود جایت خالی اندم تا به بینی دخترت

نیم جانی داشت درتن ای امین دادگر

گشته ام دلگیر از این دوره ناپایدار

زندگی دیگر نمی خواهم من خونین جگر

بازویم باشد کبود از تازیانه ای پدر

نیست برمن طاقتی و هستم از دندان کدر

بسکه کردم ار فراقت گریه من روز شبان

بسکه مژگانم ز هجرت ریخته خون از بصر

قوت من اشک روان گردید هر شام وسحر

تنگ دل از من شدند اهل مدینه سربسر

من هم ای بابا شدم بی زاراز این مردمان

خواهم از حق تا بگردم جان زارم ای پدر

دهردون با من ره ورسم عدا وتر گشود

خیره گردیده است برمن روزگاربد پسر

بود جایت خالی اندم تا به بینی دخترت

نیم جانی داشت درتن ای امین دادگر

گشته ام دلگیر از این دوره ناپایدار

زندگی دیگر نمی خواهم من خونین جگر

بازویم باشد کبود از تازیانه ای پدر

نیست برمن طاقتی و هستم از دندان کدر

بسکه کردم ار فراقت گریه من روز شبان

بسکه مژگانم ز هجرت ریخته خون از بصر

قوت من اشک روان گردید هر شام وسحر

تنگ دل از من شدند اهل مدینه سربسر

من هم ای بابا شدم بی زاراز این مردمان

خواهم از حق تا بگردم جان زارم ای پدر

دهردون با من ره ورسم عدا وتر گشود

خیره گردیده است برمن روزگاربد یسر

آنکه اول بیعتش را کوفیان کردند قبول

 یک بیک کردند نزول

بعد بیعت با دل بشکسته سوزان منم

با دل بریان منم

کودکانم رفت و من تنها ندارم مونسی

مردم از این بیکسی

نیمه شب بیکس و بی یاورو بی طفلان منم

با غم هجران منم

درغریبی من کجا جویم بخود یک آشنا

ای کریم رهنما

آنکه باشد همدم این درد بی درمان منم

با دل نالان منم

منکه می دانم شوند طفلان من آخرشهید

از جفای های یزید

آنکه بی طفلان و یارو بی سروسامان منم

فارق ازدوران منم

شیعیان اندرغریبی الامان از بی کسی

من ندارم دست رسی

یک تن ریگ لشکردریای چون عمان منم

غرق این طوفان منم

بارا لها نیمه شب درکجا روی آورم

بی کس و بی یاورم

آنکه باشد درغریبی زارو گریان منم

عاشق حیران منم

یک زنی در شهر کوفه طوعه می بود بنام

بادوصد شوق تمام

شد خبر گفتا غریبان را کند احسان منم

مونس یاران منم

گفت مسلم اولین سردارجان بازان منم

درره جانان منم

درخورجام شهادت بالب عطشان منم

بنده یزدان منم

نایب سلطان دین شاهنشه دوران حسین

پادشاه عالمین

میروسردارشجاع خسروخوبان منم

عازم میدان منم

مسلم ابی عم خاصی آل عبا

نورچشم مرتضی

اندراین کوفه بدام لشکرعدوان منم

بادوصدافغان منم

آنکه  اول شد روان درکوفه ازنزدحسین

هردم تیروسنین

آنکه اول جان برآهش میکندقربان منم

اندرین میدان منم

ز جای خیز و نظر کن بچشمهای ترم

شکست مرگ تو ای نوجوان ز غم کمرم

شکفته زخم تنت همچو غنچه در گلزار

گل همیشه بهارم سری ز خاک برآر

ز تیشه که بیفتاده سر و قامت تو

ز ضربتی که دو شق گشته فرق انور تو

گشای چشم و ببین دیده های گریانم

ز فرقت تو برون رفت روح از جانم

کدام ظالم بی دین ز تیشهٔ بیداد

فکند قامت سروت چو شاخهٔ شمشاد

ستاره سحر من غروب کردی زود

هنوز رفت غروب تو ای ستاره نبود

خاک عم بر سر گلزار جهان باد امشب

رفته گلزار نبوت همه بر باد امشب

خرگه چرخ ستم پیشه بسوزد که بسوخت

خرگه معدلت از آتش بیداد امشب

سقف مرفوع نگون باد که گردیده نگون

خانۀ محکم تنزیل ز بنیاد امشب

شد سرا پردۀ عصمت ز اجانب ناپاک

در رواق عظمت زلزله افتاد امشب

شده از سیل سیه کعبۀ توحید خراب

وین عجبتر شده بیت الصنم آباد امشب

از دل پرده نشینان حجازی عراق

می دود تا بفلک ناله و فریاد امشب

شورش روز قیامت رود از یاد گهی

کز ابوالفضل کنند اهل حرم یاد امشب

از غم اکبر نا شاد و نهال قد او

خون دل می چکد از شاخۀ شمشاد امشب

نو عروسان چمن را زده آتش بجگر

شعلۀ شمع قد قاسم داماد امشب

مادر اصغر شیرین دهن از داغ کباب

تیشه بر سر زند از غصه چه فرهاد امشب

حجت حق چه بنا حق بغل جامه رفت

کفر مطلق شده از بند غم آزاد امشب

بانوان اشکفشان، لیک چو یاقوت روان

خاطر زادۀ مرجانه بود شاد امشب

دیو، انگشتر و انگشت سلیمان را برد

نه عجب خون رود از چشم پریزاد امشب

ای دریغا که به همدستی جمال لعین

دست بیداد فلک داد ستم داد امشب

چهرۀ مهر سیه باد که بر خاکستر

خفته آن آینۀ حسن خدا داد امشب

برق غیرت زده در خرمن هستی ز تنور

که دو گیتی شده چون رعد پر از داد امشب

یا رسول الله امان از امت بیدادگر

هیچ میدانی چه کردند با من از بعدت پدر

یا رسو ل الله نمودند غصب حقم این گروه

روز شب دارم ز ظلم این جماعت چشم تر

عارضم بیکی پدر از سیلی اعدادبین

هست زهرا یت پریشان از غمت شام و سحر

تا تو بودی عزتم بود است ای باب گرام

تا تو رفتی شد انیسم دیدگان بر مطر

یا رسول الله بعد از تو گروه بی حیا

ظلمها کردند چندان با من بی بال وپر

بر زدند آتش بباب خانه ام قوم عدو

بود جایت خال آندم تا ببینی دخترت

نیم جانی داشت در تن ای امین دادگر

گشته ام دلگیر از این دوره ناپایدار

زندگی دیگر نمی خواهم من خونین جگر

بس که کردم از فراقت گریه من روز شبان

بس که مژگان ز هجرت ریخته خون از بصر

قوت من اشک روان گردید هر شام و سحر

تنگ دل از من شدند اهل مدینه سر بسر

من هم ای بابا شدم بی زار از این مردمان

خواهم از حق تا بگیرد جان زارم ای پدر

دهر دون با من ره و رسم عداوت را گشود

خیره گردیده است بر من روزگار بد یسر