فایلستان

شیرخوار اصغر من یا ولدی یا ولدی

نورچشم تر من یا ولدی یا ولدی

غنچه اهل تو از سوز عطش گشته کبود

حرمله بر لب عطشان تو رحمی ننمود

رگ خون در عوض شیر بحلق تو گشود

نوگل احمر من یا ولدی یا ولدی

نالهٔ بی کسیم چونکه رسیدت بر گوش

بهر زاری من زار کشیدی تو خروش

گل پژمرده من یا ولدی یا ولدی

غرقه در خون ز لب خشک تو گردیده دلش

نوگل نورس من یا ولدی یاولدی

بود امیدم که هم آوای بمادر باشی

مونس و همدم و همراز بخواهر باشی

شمع محفل شب دامادی اکبر باشی

ای ز جان بهتر من یا ولدی یا ولدی

گل نشکفته من از چه شدی خارخسان

از چه رو رفته ای ای طاهر من سوی جنان

از غمت مادرزارت کشد از سینه فغان

مرغ بی بال و پر من یاولدی یا ولدی

نوک تیر ستم حرمله کردت سیراب

شده  دل مادر محزون تو از غصه کباب

خواهران تو همه در غم تو دیده پرآب 

ای یگانه گهر من  یا ولدی یا ولدی

یوسف من شده از هجر تو مادر محزون

چون ببینم بدن نازکت آغشته بخون

کنم از اشک بصر دشت بلا را جیحون

ای تو نور بصر من یاولدی یا ولدی

گو تو بعباس و علی اکبرم از کرم

یا که بیایند زمانی برم در حرم

جانب کوفه روم ای محترم با حرم

روز رأفت روز شادی روز مهر

برگریبان کدام مدحی زدی

در پس روزگار زندگی

برکدامین آیه حقی زدی

مهدی مظلوم جان فرسا زدرد

می خرامد ،می شکند ،پیچد زدرد

با قدح در دست به روزمنتظر

با جگر سوخته وپاره به روز محتشر

گوید از حق و وصال و نور عین

گوید از مدح علی و اهل دین

با قدح در دست به روز محشر است

با صنم ،با نور حق  هم بستر است

آن مزار سوخته از بانگ جرس

می زند فریاد از خلق فرس  

فائق«زهراحق بین»

سخن را سر است ای خردمند و بن‌

میاور سخن در میان سخن‌

خداوند تدبیر و فرهنگ و هوش‌

نگوید سخن تا نبیند خموش‌

آیه ۶ از سوره هود: «وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَی اللَّهِ رِزْقُها»

ترجمه: هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست مگر آنکه روزیش بر خدا است.

اکتائیون، صیادی است که پیوسته آهوان را شکار میکند. جسارتش تا جایی میرسد که روبروی دیانا خداوند شکار از کار خود دست بازنمیدارد و آهوهایی را که در جای پای دیانا قدم گذاشته‌اند صید میکند. الهه به انتقام گستاخی که کرده است او را به صورت آهو درمی‌آورد و صیادی در پی او روان میشود تا در جنگل، شاخهایش در درختی میگیرد و صیاد، آهو را به دام می‌اندازد و بدین ترتیب صیاد، خود، صید میشود.

ژوپیتر خدای بزرگ اولمپیا، میهمانی ترتیب داد و همه خدایان و موجودات زنده را به خوان خود دعوت کرد. دعوت او را همه اجابت کردند غیر از کلونه‌?enol ?ehK (سنگ‌پشت) که از خود علو همت نشان داد و از قبول میهمانی سر باززد و در نتیجه این امتناع، ژوپیتر بر او خشم گرفت و خانه بر دوشش ساخت.

چه‌  خوش گفت‌ بکتاش با  خیلتاش‌

چو دشمن خراشیدی ایمن مباش‌

 مشو ایمن که تنگدل گردی‌

چون ز دستت دلی بتنگ آید

سنگ‌ بر باره حصار مزن‌

که بود کز حصار سنگ آید

شد غلامی که آب جوی آرد

آب جوی آمد و غلام ببرد

دام هربار ماهی آوردی‌

ماهی این بار رفت و دام ببرد

 صیّاد نه هربار شکاری ببرد

باشد که یکی روز پلنگش بدرد

به هر کسی  درد دل اظهار می کنی 

خوابیده دشمن است که بیدار می کنی

از بس که زمانه اهل درد نیست

درد دل خود به دیوار می کنی