فایلستان

هیچ جز بحر در جهان نشناخت

عشق با هر چه باخت با او باخت

از چپ و راست چون گشاد نظر

غیر دریا ندید چیز دیگر

همچنین عارفان عاشق بین

در جهان نیستند چون حق بین

دیده جمله مانده بر یکجاست

لیکن اندر نظر تفاوت هاست

هر دیده که او عطای حق دیده بود

سر تا قدمش ز نورحق دیده بود

زنهار تو دید هر کسی دیده مخوان

آن دیده بود که حق در او دیده بود

گر علی بود و اگر صدیق بود

جان هر یک غرقهٔ تحقیق بود

چون بسوی غار می‌شد مصطفا

خفت آن شب بر فراشش مرتضا

کرد جان خویشتن حیدر نثار

تابماند جان آن صدر کبار

پیش یار غار، صدیق جهان

هم برای جان او در باخت جان

هر دو جان بازان راه او شدند

جان فشانان در پناه او شدند

تو تعصب کن که ایشان مردوار

هر دو جان کردند بر جانان نثار

گر تو هستی مرد این یا مرد آن

کو ترا یا درد این یا درد آن

همچو ایشان جان فشانی پیشه گیر

یا خموش و ترک این اندیشه گیر

حیدر صف شکن سوار دلیر

برده شمشیر او مهابت شیر

ذوالفقارش چو اژدها خون ریز

هم نبردش نبرده جان به گریز

یافت جانش ز فضل حق نیرو

داد جان قوت دل و بازو

در خیبر به قوت جان کند

آن به نیروی جسم نتوان کند

یافت از آفریدگار جهان

مردی و مردمی و علم و توان

گشت مشهور در جهان به کرم

بود بحر علوم و دین و حکم

خواند او را دلیل جان و خرد

در علم خود و برادر خود

زهره باغ دولتش زهرا

پای بوس کنیز کش جوزا

ثمر آن زهر حسین و حسن

روحشان مشترک میان دو تن

بر روان نبی علیه سلام

اهل بیت و چهار یار عظام

بر حسین و حسن دو پاک نسب

منبع حسن خلق و کان ادب

بر دو عم نبی یکی عباس

وان دگر حمزه مردشوکت و باس

بر روان مهاجر و انصار

دوستان محمد مختار

باد پیوسته نورحق نازل

مؤمنان را نصیب ازو حاصل

هشدار که هر ذرّه حسابست در اینجا

دیوان حسابست و کتابست در اینجا

حشرست و نشورست و صراطست و قیامت

میزان ثوابست و عقابست در اینجا

فردوس برین است یکی را و یکی را

آزار و جحیمست و عذابست در اینجا

آن را که حساب عملش لحظه به لحظه است

با دوست خطابست و عتابست در اینجا

آن را که گشودست ز دل چشم بصیرت

بیند چه حسابست و چه کتابست در اینجا

بیند همه پاداش عمل تاره به تاره

با خویش مر آن را که حسابست در اینجا

با زاهدش ار هست خطابی به قیامت

با ماش هم امروز خطابست در اینجا

امروز به پاداش شهیدان محبّت

زان روی برافکنده نقابست در اینجا

آن را که قیامت خوش و نزدیک نماید

از گرمی تعجیل دل آبست در اینجا

دوری که نبیند مگر از دور قیامت

در دیده ی تنگش چو سرابست در اینجا

بیدار نگردد مگر از صور سرافیل

مستغرق غفلت که بخوابست در اینجا

هشدار که سنجد عمل خویشتن ای فیض

سرسوی حق و پا به رکابست در اینجا

صد شکر که دل های عزیزان همه آنجا

معمور بود گرچه خرابست در اینجا

شب یلدای غمم را سحری پیدا نیست

گریه‌های سحرم را اثری پیدا نیست

هست پیدا که به خون ریختنم بسته کمر

گرچه از نازکی او را کمری پیدا نیست

به که نسبت کنمت در صف خوبان کانجا

از تجلی جمالت دگری پیدا نیست

نور حق ز آینهٔ روی تو دایم پیداست

این قدر هست که صاحب نظری پیدا نیست

پشه سیمرغ شد از تربیت عشق و هنوز

طایر بخت مرا بال و پری پیدا نیست

بس عجب باشد اگر جان برم از وادی عشق

که رهم گم شده و راهبری پیدا نیست

هر که حق داد نور معرفتش

کاین باین بود صفتش

جان به حق تن به غیر حق کاین

تن ز حق جان ز غیر حق باین

ظاهر او به خلق پیوسته

باطن او ز خلق بگسسته

از درون آشنا و همخانه

وز برون در لباس بیگانه

راه اهل ملامتست این راه

وز غرامت سلامتست این راه

خیز جامی و خاک این ره باش

هر چه داری به خاک این ره پاش

هر که از آفتاب نور الله

دل و جانش منور است چو ماه

در پی سیم و زر کجا پوید

روشنایی ز نورحق جوید

حرص و دل هر دو در یکی سینه

روی زنگی ست پیش آیینه

مسلمان بنده مولا صفات است

دل او سری از اسرار ذات است

جمالش جز به نور حق نه بینی

که اصلش در ضمیر کائنات است

گاه گویم که در قبضه دیوم از بس که پوشش که می بود، گاه نوری تابد که بشریّت در جنب آن ناپدید شود، نوری و چه نوری که از مهر ازل نشانست و بر سجل زندگانی عنوانست، هم راحت جان و هم عیش جان و هم درد جانست.