فایلستان

سَنُرِیهِمْ آیَاتِنَا فِی الْآفَاقِ وَفِی أَنْفُسهِمْ حَتَّیٰ یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ ۗ أَوَلَمْ یَکْفِ برَبّکَ أَنَّهُ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ: «آیات خود را در دوردست‌ها و در درون خودشان به آنان نشان خواهیم داد تا جایی که برای آنان روشن شود که این قرآن حق است»

اگر فطرت آدمی که همچون کتابی است و استعدادهای ذاتی هر کسی در آن نوشته شده است را یک بار بخوانی به تمام ابعاد وجو دی انسان اعم از علم و معرفت، جهل و نادانی، کمال و نقصان او آگاه خواهی شد.

(وَ تَرَی‌الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَ هِیَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَاب صُنْعَ‌اللَّهِ الَّذی أَتْقَنَ کُلَّ شَیء إِنَّهُ خَبیرٌ بمَا تَفْعَلُونَ) (نمل: ۸۸)؛ و کوه‌ها را می‌بینی و می‌پنداری که آنها بی‌حرکتند و حال آنکه آنها ابرآسا در حرکتند این صنع خدایی است که هر چیزی را در کمال استواری پدید آورده است. در حقیقت او به آنچه انجام می‌دهید آگاه است.

«قُل لَّوْ کَانَ فِی الأَرْضِ مَلآئِکَةٌ یَمْشُونَ مُطْمَئِنِّینَ لَنَزَّلْنَا عَلَیْهِم مِّنَ السَّمَاء مَلَکا رَّسُولاً»؛ بگو: اگر در زمین فرشتگانی می بودند که با آرامش راه می رفتند هرآینه بر آنان از آسمان فرشته ای را به پیامبری فرو می فرستادیم.

قلب را قرار و توقف نیست , علی الدوام متقلب است که فارسی آن دگرگونی است و تکرار در تجلی نیست لذا هیچ اسمی از اسماء الله مکرر نمی شود , مثلا اسم شریف نور در هر آنی ظهوری خاص دارد ([ کل یوم هو فی شأن]) که کله هو شأن است و یوم هنگام ظهور است و هر دم ظهورات و تجلیات غیر متناهی است , صاحب قلب در قبول تجلیات حق احق است نه صاحب عقل که این عقال است و آن در تقلب و تنوع است , ذاکر را در هر حال حالی خاص است و در آن حال اسمی را که ذاکر است به معنایی است که همان اسم در حال بعد به معنی دیگر است , مثلا الله را که مریض و جایع وضال ندا می کنند آن یا شافی دومی یا رازق و این یا هادی گوید .

مرکز حکمت و فلک حقیقت و خزینه عقل امیرالمؤمنین علیه السلام در میان خلق آنچنان بود که معقول در میان محسوس .

عالم ارواح و عالم غیب و عالم معنی را گویند و بالجمله ملکوت عالم غیب و جبروت عالم انوار و لاهوت ذات حق و عالم ملک عالم اجسام و اعراض است که عالم شهادت هم گویند.

رنج کشیدن و مصلوب شدنش رنج و مرگ همگان است، از گور برخاستنش رستاخیز همگانی است و به آسمان رفتنش تحقق ملکوت الٰهی است، و مؤمنان او که با او یکی شده‌اند، در او می‌میرند و در او زنده می‌شوند و در او به حیات جاودان می‌رسند .

هر نور در سلسله انوارْ قاهر بر انوار مادون، و مقهور نور مافوق خود است؛ همچنین هر نوری نسبت به انوار مافوق دارای حیثیت فقری، و نسبت به انوار مادون خود دارای حیثیت استغنایی می‌باشد. حبّ نیز یکی دیگر از عواملی است که در پی‌ریزی عالم ملکوت، نقش اساسی دارد. انوار در سلسله طولی، نسبت به یکدیگر حبّ دارند. امّا، حبِّ علّت به معلول با حبِّ معلول به علّت متفاوت است. حبِّ مافوق به مادون مستلزم‌عزّت، و حبِّ مادون به مافوق مستلزم ذلّت است.

ملکوت خدا با علایم قابل دیدن آغاز نخواهد شد و نخواهند گفت که در این گوشه یا آن گوشه زمین آغاز شده است؛ زیرا ملکوت خدا در میان شما است.