فایلستان

علی جان خانه عمر را کردی خراب آخر

ز داغت ای پسر کردی دل لیلا کباب آخر

چه سازم از فراقت بعد از این اندر شب و روزان

بگیرم با که انس ای ماه من بر گو جواب آخر

عجب کردی تلافی زحمت شبهای تارم را

عجب ای نوگلم بگرفته ام از تو گلاب آخر

هلا لا خوش رسیدی نیمه با آن طلعت رخشان

غروبت زود بود اندر محاق ای ماهتاب آخر

زدی یک جلوهٔ از غمزده ات بردی دل عالم

بیفکندی بروی عارضت از چه نقاب آخر 

جهان را از کمان ابروان یکسر نشان کردی

 زدی بر قلب لیلا تیر خود را بی حساب آخر

هزاران حیف از قد چو سرو و عارض ما هست

دریغا زود گردیدی شهید اندر شباب آخر

پسر جان خوابگاهت بود روی فرش دیبائی

کنون بینم که فرش خواب تو گشته تراب آخر

عزیز من چرا از مادرت قطع نظر کردی

چرا در این زمین پر فتن رفتی بخواب آخر

ز جا خیز و بزخم رأس تو ای نوگل مادر

گذارم رحمی این لحظه با چشم پر آب آخر

نخوابیدم سر گهواره ات شب تا سحر جانا

بسی خواندم برای تو علی جان ذکر خواب آخر

امیدم بود چینم بزم شادی از برای تو

ندانستم اجل در قصد تو جانا کمین کرده

ندانستم که سازد کربلا قلبم کباب آخر

فدای کاکل آلوده در خونت شود لیلا

چرا گردیده لبهایت کبود از جرعه آب آخر

ببین از داغ تو عاصی نموده دیدگان دریا

نظر بنما باحوالش تو در روز حساب آخر

شنیده اید حسین چون ز اسب در غلطید

ندیده اید که زینب چسان ز خیمه دوید

شنیده اید حسین چون بخاک تیره فتاد

ندیده اید که زینب جامه درید

شنیده اید حسین خنجرش به خنجر داد

ندیده اید که زینب دلش ز غصه تپید

شنیده اید که حسین سر بنوک نیزه نهاد

ندیده اید که زینب به پای نیزه دوید

شنیده اید که شد پیکر حسین عریان

ندیده اید که زینب چو ابر مینالید

شنیده اید تنش پاره پاره شد از کین

ندیده اید که زینب چه طعنه ها بشنید

شنیده اید حسین تشنه لب شده است شهید

ندیده اید که زینب دل از جهان ببرید

شنیده اید که آتش زدند خیمه حسین

ندیده اید که زینب در آن زمان چه کشید

شنیده اید که از ترس کودکان حسین

در آن زمین بلاخیز روی خار دوید

شنیده اید چه ظلمی باهل بیت رسول

رسید از ستم کینه ها قوم عنید

شنیده اید از آنروز زان ومظالم ها

کنند مردم لعنت یزید و آل یزید

غم مخور در روز محشر شافع عصیان توئی

شاهد بزم ازل سر دفتر امکان توئی

هم بهشت و دوزخ و هم کفر و هم ایمان توئی

عاصیت را کن نظر ای شاه بی سر یاحسین

ز این فداکاری نمودی هر دو عالم را رهین

تحت فرمان تو باشد آسمان و هم زمین

امر امر تو است روز و اسف ای شاه دین

اخیار توست نار و نور کوثر یا حسین

خنجرت می نبرد خنجرم ای شمر دغا

شرم آهن کند از بوسه که فرالوراء

پس به پیچان و سرم را تو جدا کن ز قفا

عاصیا نظم تو خون کرد دل خیرالنساء 

نه عرب باشی من هم که قریشی نسبم

بود جد من احمد نه من آخر عربم

آب مهریه زهرا ز چه من تشنه لبم

قطره آب رسان بر لبم ای بی پروا

هیچ دانی چه مکانی تو مکان ساخته

پای با چکمه سر سینه من تاخته

من ندانی به ثریا شرر انداخته

ظالم این مخزن اسرار خدا هست خدا

مگر نه جدّت ترا حسین منی بخواند

مگر نه آن شه ترا بدامنش مینشاند

ز شیره جان خود بکوچکی پروراند

مگر شها نیستی برادرم یا حسین

خیز نگر چشم ترم یا حسین

تو آن حسین نیستی ز بهر یک تار مو

چه شد جدا از سرت ز شانه ایماه رو

مادر زارت نمود ز غصه دل را رفو

چه بی فغانها کشیده مادرم یاحسین

خیز نگر چشم ترم یاحسین

ایمه گردون نشین از چه مکان در زمین

نمودی ای گلعزار شدی بخواری قرین

مقام قربت چه شد چرا شدی این چنین

فتاده پاره پاره برابرم یاحسین

خیز نگر چشم ترم یاحسین