فایلستان

ام علی قلوب اقفالها. 
قلب مطبوع و مقفول، قلبی است که بینایی خود را در دنیا و آخرت از دست داده است و جدا باید از این حالات به خدا پناه برد.

چون طبع خرد غباری از من گیرد

دانسته، فلک شماری از من گیرد

گر فضل و هنر کناری از من گیرد

ایام چه اعتباری از من گیرد

در من غم شبکور چرا پیچیده است

کوراست مگر و یا که کورم دیده است

من بر فلکم در آب و گل عکس منست

از آب کسی ستاره کی دزدیده است

یقین اسم حق تعالی است به اعتبار خروج او از حد تشبیه , و بودن او به خلاف شی ءای از اشیاء , فتدبر .

آن بود که هیچ چیز اندر بند وی ناید، و وی اندر بند هیچ چیز نشود و این عبارت از عین فنا بود؛ که فانی صفت، مالک نبود و مملوک نه؛ از آن‌چه صحت ملک بر موجودات درست افتد و هیچ چیز را، از متاع دنیا و زینت عقبی، ملک نکند و خود اندر تحت حکم و ملک نفس خود نیاید. سلطان ارادت خود را از غیر بگسلد تا غیر طمع بندگی از وی بگسلد. و این قول لطیف است مر آن گروه را که به فنای کلی گویند.

شمر چون بر سینه او جا نمود

دیده حق بین شه دین وانمود

قطره از آب تقاضا نمود

کرد چرا تشنه سروی جدا

کرب و بلا نور دو عینم کجاست

سید مظلوم حسینم کجاست

مونس من مونس و غمخوار داشت

دادرس و یاور و انصار داشت

یار و علمدار و مددکار داشت

نیست چرا یک تن از ایشان بجا

کرب و بلا نور دو عینم کجاست

سید مظلوم حسینم کجاست

مهلتم ندهند پدرجان شمر ملعون این زمان

می برند اندر اسیری جملهٔ ما را بدان

بین که اندر گردن طفلان تمامی ریسمان

عابدین در قید زنجیر است و جسم ناتوان

در سر نعش پدر گفتا سکینه با فغان

تا کی اندر سر نعش تو کنم آه فغان

حیف از قد رسای تو ز شمشیر چنان

شد نگون سار روی خاک سیه کرد مکان

دستهایت چه شد ای ماه درخشانم اخی

شنیده اید حسین چون ز اسب در غلطید

ندیده اید که زینب چسان ز خیمه دوید

شنیده اید حسین چون بخاک تیره فتاد

ندیده اید که زینب جامه درید

شنیده اید حسین خنجرش به خنجر داد

ندیده اید که زینب دلش ز غصه تپید

شنیده اید که حسین سر بنوک نیزه نهاد

ندیده اید که زینب به پای نیزه دوید

شنیده اید که شد پیکر حسین عریان

ندیده اید که زینب چو ابر مینالید

شنیده اید تنش پاره پاره شد از کین

ندیده اید که زینب چه طعنه ها بشنید

شنیده اید حسین تشنه لب شده است شهید

ندیده اید که زینب دل از جهان ببرید

شنیده اید که آتش زدند خیمه حسین

ندیده اید که زینب در آن زمان چه کشید

شنیده اید که از ترس کودکان حسین

در آن زمین بلاخیز روی خار دوید

شنیده اید چه ظلمی باهل بیت رسول

رسید از ستم کینه ها قوم عنید

شنیده اید از آنروز زان ومظالم ها

کنند مردم لعنت یزید و آل یزید