بروی خاک سیه چرا مکان کرده ای
در این بیابان چرا تو آشیان کرده ای
زچیست دوری پدر ز کودکان کرده ای
خیز نگر یکدمی حال عزیزان تو
یا ابتا سکینه قربان تو