فایلستان

دین‌پژوهان بر این باورند که در باورهای اغلب ادیان، هر چیز در جهان دارای دو جنبۀ مینویی (روحانی، غیرمادی)، و گیتایی (مادی و دنیوی) است. به بیان دیگر، هر پدیده‌ای در گیتی نمونه‌ای مینوی، و وجهی مثالی دارد که برین و ناپیدا ست . به این ترتیب، گاه اقلیم هشتم ــ که با هفت اقلیم جغرافیایی عالم متفاوت است ــ تداعی‌گر بهشت، و نمونۀ آرمانی هفت اقلیم دیگر معرفی می‌شود. رد پای این عالم مینوی را می‌توان در شهر خوبان افلاطون ، اُگدوآد گنوسی، وَرِجَمکرد یا بهشت ییمۀ (جمشید) اوستایی، قلعۀ کنگ دژ سیاوش در اساطیر ایران باستان، تیرنانوگ یا سرزمین جوانی جاودان اقوام سلتی، بهشت غرب یا سوکاوَتیِ آمیتابهۀ بـودا ــ که نشانـی از تولد دوباره در جهانـی برتر است ــ اورشلیم ‌آسمانیِ کتاب مقدس، و سرانجام عالم هولوگرافیک در کشفیات علوم جدید با کیفیات لامکانی‌اش، یافت.در متون اوستایی، از ورجمکرد یا بهشت ییمه که به فرمان اهوره‌مزدا و به دست جمشید در ایران‌ویج ساخته شد، سخن به میان می‌آید که در آن دروازه‌ها و دیوارهایی که از خود نور می‌تراود و مردمانش پدیدار و پنهان شدنِ ستارگان و ماه و خورشید را تنها سالی یک‌بار می‌بینند، زیبایی خیره‌کننده‌ای را مجسم می‌کند که تداعی‌گر همان شهرهای عالم مثال است . قلعۀ کنگ دژ در اساطیر ایرانی نیز، با وسعت، درخشش و زیبایی‌اش، و کوهی بر گرداگرد آن و هفت دیوار از فلزها و سنگهای درخشان که آن را احاطه کرده‌اند، هفت رودخانه و باغها و فضایی با شکوه به دور از پیری و مرگ، وصف شده است. در این اسطوره‌ها آمده است که کیخسرو با هفت شهریار به همراه سوشیانت، سومین و آخرین منجی زردشتی، به این دژ می‌روند تا پس از درهم شکستن اهریمن، به دیار خود، ایران ویج، بازگردند، نیز مشابه جزیرۀ خضراء در منابع اسلامی و شهرهای خیالی عالم مثال است.