نیایش
۲۴ فروردین ۱۴۰۳
۰۹:۲۷:۱۵
نظرات (0)
انْتَ الذّی تَعَرَّفْتَ الیَّ فِی کُلِّ شَیْءٍ فَرَأَیْتُکَ ظاهِراً فِی کُلِّ شَیْءٍ وَ انْتَ الظَّاهِرُ لِکُلِّ شَیْءٍ. تویی که خود را در همه چیز به من نشان دادهای، و من تو را در همه چیز، آشکار دیدهام. و تو بر هر چیزی آشکاری.
ما چو چنگیم و تو زخمه میزنی
زاری از ما نه، تو زاری میکنی
ما چو ناییم و نوا در ما ز توست
ما چو کوهیم و صدا در ما ز توست
ما چو شَطرنجیم اندر بُرد و مات
برد و ماتِ ما ز توست، ای خوش صفات
ما که باشیم ای تو ما را جانِ جان
تا که ما باشیم با تو درمیان؟
ما عدمهاییم و هستیهای ما
تو وجود مطلقی، فانی نُما
ما همه شیران، ولی شیر عَلَم
حملهشان از باد باشد، دَم به دَم
حملهشان پیدا و ناپیداست باد
آن که ناپیداست، از ما گُم مباد.
[ بازدید : ] [ امتیاز : ]