فایلستان

انسان چشم عالم است و عالم نیز وجود حق است و حق نور این چشم است. شخصی که در آیینه نگاه می کند وقتی که آیینه پاک و شفاف باشد عکس آن شخص در آیینه دیده می شود و تصویری که در آیینه دیده می شود چون صورت شخص نگرنده است بنابراین هر چه در صورت اصلی باشد در عکس هم وجود دارد و چون صورت اصلی - شخص نگرنده - دارای چشم است پس تصویر(عکس) نیز دارای چشم است و چون چشم صورت اصلی ناظر بر چشم صورت عکس خود است پس چشم عکس هم ناظر به چشم صورت اصلی است پس حاصل کلام این است که آیا انسان که چشم عکس است دیده را یعنی انسان العین را که حق مراد است و نور دیده است و همچون چشم او را می بیند یعنی دیده انسان العین که در انسان پنهان است دیده است؟ و به عبارتی ساده تر «آیا انسان با چشم خود بینایی چشمش را دیده است؟ پس همان طور که نمی تواند بینایی چشم خود را ببیند خدا را هم که نور دیده است نمی تواند ببیند.»