نفوس فلکیّه
۲۴ فروردین ۱۴۰۳
۰۹:۴۱:۳۳
نظرات (0)
نفوس فلکیّه خیر محضاند، زیرا که اگر چه «قوّت» و «استعداد» دارند، ولی در خروج از «قوّت» به سوی فعلیّت، مکتفیاند به ذات و باطن ذات خود، بلکه در اجسام فلکیّه «شرّ» راه ندارد، چه شرّ، رفع ذات شیء، یا رفع کمال ذات شیء است، چون فساد صورت نوعیّه آب، یا عدم برودت و رفع عذوبت آن و در «فلک»، اینگونه عدمات نیست. و هم چنین، حق متعال و انوار او، خیر محضاند، به این معنی که: هیچ چیز مستضرّ به او نیست، بلکه منتفع به اویند. این، خیر محض «اضافی» و اوّل خیر محض «ذاتی» بود.
[ بازدید : ] [ امتیاز : ]