پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمود : هرگاه خداوند دوست بدارد بنده ای را ، محبّت او را در دل برگزیدگان خود از اولیاء و اصفیاء و در ارواح ملائکه و ساکنان عرش می اندازد ، تا محبوب پاکان و ملکوتیان شود و نیز برای او در روز قیامت رخصت شفاعت دهد !
امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرماید : آتش عشق خدا واقعیّتی است که به هرچه عبور کند آن را می سوزد ، و نور الهی حقیقتی است که به هرچه بتابد آن را منور نماید ، و رحمت حق بر هرچه افتد بدو فیض رساند و نسیم الهی بر هرچه ورزیدن گیرد سبب حرکت و نموّش شود ، و باران الهی بر هرچه ریزد آن را احیا کند ، و در زمین الهی هر نعمتی که مناسب آن زمین باشد روید ، پس خدای بزرگ هرکه را دوست بدارد هرچه از ملک و مال خواهد به او دهد .
خبرنداری پدرکه زجرشوم ای دغا
بروب گذاری مرا یک امشب ای مه لقا
بروی نعشت کنم فغان و آه نوا
نیلی بین عارض دخترنالان تو
کجا بخوابم بگو ای تاجدار
چسان کنم ز غمت من سیه روزگار
اوج دردم ز که بجویم ای گل غدار
بگریم ازدرد خود و یا ز هجران تو
خبرنداری پدر چسان که زاری کنان
نشسته پهلوی تو زغم بود مو کنان
زدیده افشان کند ژاله برخ هرزمان
نظر نما یکدمی حال اسیران تو
چسان بدست عدو مضطر شدند
زبیکسی هرکدام فسرده خاطرشدند
بریسمان ستم بسته سراسر شدند
ببین بحال دل زینب گریان تو
زجای خیز ای پدر حال غریبان ببین
بچنگ قوم دغا شکسته بالان ببین
به قید بند عدو چه خردسالان ببین
بسوی کوفه سفرکنند طفلان تو
دلم نیاید پدرزتوشوم من جدا
ولی مراچاره نباشد ای مه لقا
ز یاد من کی رود حکایتست یاابا
چه نقش بردل بود قصه سوزان تو
اندیشیدن ھمچون خلق کردن از عدم است و یا پیدا کردن چیزھایی بکر در تاریکی
امام صادق (علیه السلام)است که : «العارفُ شَخصُهُ مع الخلق وقلبه مع الله تعالی» . هرگز وجود حاضر و غایب شنیده ای
من در میان جمع و دلم جای دیگر است