فايلستان

زيان نقصان ندارد مايه داران مروت را

فرومايه است هر كس ديده اش بر سود مي باشد

زفيض چشم حق بين در بياباني است جولانم

كه آنجا هر سياهي كعبه مقصود مي باشد

اي طالب اگر ترا سر اين راهست

واندر سر تو هواي اين درگاهست

مفتاح فتوح اهل حق داني چيست

خوش گفتن لا اله الا الله است

اين علم، سر حق است و اين مردان صاحب اسرار، پاسبان را با بازار ملكوت چه كار؟ در پيش آن كعبه ظاهر باديه مردم خوار، و در پيش اين كعبه باطن باديه اندوه و تيمار، اما نه هر دلى خانه شيطان بود، دل بود كه حرم رحمن بود شيطان نيارد كه گرد وى گردد كه بسوزد، مؤمنان كه دلهاى صافى دارند و طبع كريم، شفقت و رحمت خويش از بيگانگان باز گيرند.

بدان كه حرم دو است، ظاهر و باطن، حرم ظاهر كعبه است كه قبله مؤمنانست و در ميان حرم باطن كعبه‌ايست‌ نشانه نظر رحمن، آن مقصد زوار و اين محل انوار «فَهُوَ عَلى‌ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ».

در بيابان گر بشوق كعبه خواهى زد قدم

سرزنشها گر كند خار مغيلان غم مخور

جانهاي ايشان از كدورت بشريت آزاد گشته است و از آفت نفس صافي شده و از هوي خلاص يافته تا اندر صف اول و درجهٔ اعلي با حق بياراميده‌اند و از غير وي اندر رميده.

زيباتر آنچه مانده ز بابا از آنِ تو 

بد اى برادر از من و اعلى از آنِ تو

از صحن خانه تا به لب بام از آنِ من 

از بام خانه تا به ثريّا از آنِ تو

به هر كه عرضه دهم درد خويش مى بينم 

كه غرقه ام من و او در كنار مى گذرد

نيست پرواي اجل دلزدهٔ هستي را

شمع ماتم ز چه دلگير ز مردن باشد؟

بر پيكر آن سرور خورشيد علم

كز عارضه‌اي گشته مزاجش درهم

چندان به دمم دعا كه برباد رود

از آينهٔ وجود او گرد الم