فايلستان

ميا دركوفه مي افتدعلم ازدست عباامشب

چومن افتي حسين جان اندراين دام بلا امشب

ميا دركوفه مي گردي غريب وبيكس وتنها

منم هستم غريب اين ديارپربلا امشب

اگرزينب بيايدگربلا گردداسير كين

چو من گشتم اسيراين گروه اشقيا امشب

مباح است نيري خون غريبان گر دراين كوفه

كه مسلم رانمايند سنگ ساراز خانه ها امشب

مصيبت ورود به كربلا

فلك كردي خراب از كيد عالم پريشان شد

عزيز فاطمه از كينه ات همواره گريان شد

گرفتي تنگ ره را  آنچنان بر سبط پيغمبر

كه عرش اعظم از تدبير تو چون بيد ارزان شد

شدي بركام  بورزاده سفياني بي دين

ولي حق ز جورت روز و شب در اه و افغان شد

نمودي تيره بر چشم حسين اين صبح صادق را

بسان طاهر بشكسته پرافتان و خيزان شد

تمام وحشي و طير هر يك بساماش سري دارند

مگر فرزند زهرا اي فلك بي سرو سامان شد

گشائي كه حسين را در حريم خواص رباني

به قصد قتل شد جمعي روان با تيغ بران شد

بگوبادصبابرخاصي آل عباامشب

سلامي نزد او از مسلم بي اخي امشب

پيام من رسان و شرح حال كوفيان برگو

كه اين امت شكستند شيشه غهدووفاامشب

همين مردم كه بوسيدند اول دست مسلم را

نمايند سنگ باران ازسرهر بام ها امشب

چگويم ازغريبي رفت طفلان و شدم تنها

به خود نامم ويا بركودكان بينواامشب

چه سازم بارهانيمه شب زارو سرگردان

نهم سربرسرديوارها من آشنا امشب

صبا برگوحسين راالامان زين خلق بي ايمان

گرفتارم بدام كوفيان بي حيا امشب

ميا دركوفه اي جان پسرعم هرچه مي تواني

كه دارم يك دلي پرخون از اين قوم دغا امشب

اگرآئي بكوفه اكبر از ليلاجداگردد

منم از طفلهاي خويشتن گشته جدا امشب

هيچ داني چه مكاني تو مكان ساخته

پاي با چكمه سر سينه من تاخته

من نداني به ثريا شرر انداخته

ظالم اين مخزن اسرار خدا هست خدا

گفت مسلم اولين سردارجان بازان منم

درره جانان منم

درخورجام شهادت بالب عطشان منم

بنده يزدان منم

نايب سلطان دين شاهنشه دوران حسين

پادشاه عالمين

ميروسردارشجاع خسروخوبان منم

عازم ميدان منم

مسلم ابي عم خاصي آل عبا

نورچشم مرتضي

اندراين كوفه بدام لشكرعدوان منم

بادوصدافغان منم

آنكه  اول شد روان دركوفه ازنزدحسين

هردم تيروسنين

آنكه اول جان برآهش ميكندقربان منم

اندرين ميدان منم

گفت مسلم اولين سردارجان بازان منم

درره جانان منم

درخورجام شهادت بالب عطشان منم

بنده يزدان منم

نايب سلطان دين شاهنشه دوران حسين

پادشاه عالمين

ميروسردارشجاع خسروخوبان منم

عازم ميدان منم

مسلم ابي عم خاصي آل عبا

نورچشم مرتضي

اندراين كوفه بدام لشكرعدوان منم

بادوصدافغان منم

آنكه  اول شد روان دركوفه ازنزدحسين

هردم تيروسنين

آنكه اول جان برآهش ميكندقربان منم

اندرين ميدان منم

گفت مسلم اولين سردارجان بازان منم

درره جانان منم

درخورجام شهادت بالب عطشان منم

بنده يزدان منم

نايب سلطان دين شاهنشه دوران حسين

پادشاه عالمين

ميروسردارشجاع خسروخوبان منم

عازم ميدان منم

مسلم ابي عم خاصي آل عبا

نورچشم مرتضي

اندراين كوفه بدام لشكرعدوان منم

بادوصدافغان منم

آنكه  اول شد روان دركوفه ازنزدحسين

هردم تيروسنين

آنكه اول جان برآهش ميكندقربان منم

اندرين ميدان منم

بود جايت خالي اندم تا به بيني دخترت

نيم جاني داشت درتن اي امين دادگر

گشته ام دلگير از اين دوره ناپايدار

زندگي ديگر نمي خواهم من خونين جگر

بازويم باشد كبود از تازيانه اي پدر

نيست برمن طاقتي و هستم از دندان كدر

بسكه كردم ار فراقت گريه من روز شبان

بسكه مژگانم ز هجرت ريخته خون از بصر

قوت من اشك روان گرديد هر شام وسحر

تنگ دل از من شدند اهل مدينه سربسر

من هم اي بابا شدم بي زاراز اين مردمان

خواهم از حق تا بگردم جان زارم اي پدر

دهردون با من ره ورسم عدا وتر گشود

خيره گرديده است برمن روزگاربد پسر

بود جايت خالي اندم تا به بيني دخترت

نيم جاني داشت درتن اي امين دادگر

گشته ام دلگير از اين دوره ناپايدار

زندگي ديگر نمي خواهم من خونين جگر

بازويم باشد كبود از تازيانه اي پدر

نيست برمن طاقتي و هستم از دندان كدر

بسكه كردم ار فراقت گريه من روز شبان

بسكه مژگانم ز هجرت ريخته خون از بصر

قوت من اشك روان گرديد هر شام وسحر

تنگ دل از من شدند اهل مدينه سربسر

من هم اي بابا شدم بي زاراز اين مردمان

خواهم از حق تا بگردم جان زارم اي پدر

دهردون با من ره ورسم عدا وتر گشود

خيره گرديده است برمن روزگاربد يسر

آنكه اول بيعتش را كوفيان كردند قبول

 يك بيك كردند نزول

بعد بيعت با دل بشكسته سوزان منم

با دل بريان منم

كودكانم رفت و من تنها ندارم مونسي

مردم از اين بيكسي

نيمه شب بيكس و بي ياورو بي طفلان منم

با غم هجران منم

درغريبي من كجا جويم بخود يك آشنا

اي كريم رهنما

آنكه باشد همدم اين درد بي درمان منم

با دل نالان منم

منكه مي دانم شوند طفلان من آخرشهيد

از جفاي هاي يزيد

آنكه بي طفلان و يارو بي سروسامان منم

فارق ازدوران منم

شيعيان اندرغريبي الامان از بي كسي

من ندارم دست رسي

يك تن ريگ لشكردرياي چون عمان منم

غرق اين طوفان منم

بارا لها نيمه شب دركجا روي آورم

بي كس و بي ياورم

آنكه باشد درغريبي زارو گريان منم

عاشق حيران منم

يك زني در شهر كوفه طوعه مي بود بنام

بادوصد شوق تمام

شد خبر گفتا غريبان را كند احسان منم

مونس ياران منم

گفت مسلم اولين سردارجان بازان منم

درره جانان منم

درخورجام شهادت بالب عطشان منم

بنده يزدان منم

نايب سلطان دين شاهنشه دوران حسين

پادشاه عالمين

ميروسردارشجاع خسروخوبان منم

عازم ميدان منم

مسلم ابي عم خاصي آل عبا

نورچشم مرتضي

اندراين كوفه بدام لشكرعدوان منم

بادوصدافغان منم

آنكه  اول شد روان دركوفه ازنزدحسين

هردم تيروسنين

آنكه اول جان برآهش ميكندقربان منم

اندرين ميدان منم

ز جاي خيز و نظر كن بچشمهاي ترم

شكست مرگ تو اي نوجوان ز غم كمرم

شكفته زخم تنت همچو غنچه در گلزار

گل هميشه بهارم سري ز خاك برآر

ز تيشه كه بيفتاده سر و قامت تو

ز ضربتي كه دو شق گشته فرق انور تو

گشاي چشم و ببين ديده هاي گريانم

ز فرقت تو برون رفت روح از جانم

كدام ظالم بي دين ز تيشهٔ بيداد

فكند قامت سروت چو شاخهٔ شمشاد

ستاره سحر من غروب كردي زود

هنوز رفت غروب تو اي ستاره نبود

خاك عم بر سر گلزار جهان باد امشب

رفته گلزار نبوت همه بر باد امشب

خرگه چرخ ستم پيشه بسوزد كه بسوخت

خرگه معدلت از آتش بيداد امشب

سقف مرفوع نگون باد كه گرديده نگون

خانۀ محكم تنزيل ز بنياد امشب

شد سرا پردۀ عصمت ز اجانب ناپاك

در رواق عظمت زلزله افتاد امشب

شده از سيل سيه كعبۀ توحيد خراب

وين عجبتر شده بيت الصنم آباد امشب

از دل پرده نشينان حجازي عراق

مي دود تا بفلك ناله و فرياد امشب

شورش روز قيامت رود از ياد گهي

كز ابوالفضل كنند اهل حرم ياد امشب

از غم اكبر نا شاد و نهال قد او

خون دل مي چكد از شاخۀ شمشاد امشب

نو عروسان چمن را زده آتش بجگر

شعلۀ شمع قد قاسم داماد امشب

مادر اصغر شيرين دهن از داغ كباب

تيشه بر سر زند از غصه چه فرهاد امشب

حجت حق چه بنا حق بغل جامه رفت

كفر مطلق شده از بند غم آزاد امشب

بانوان اشكفشان، ليك چو ياقوت روان

خاطر زادۀ مرجانه بود شاد امشب

ديو، انگشتر و انگشت سليمان را برد

نه عجب خون رود از چشم پريزاد امشب

اي دريغا كه به همدستي جمال لعين

دست بيداد فلك داد ستم داد امشب

چهرۀ مهر سيه باد كه بر خاكستر

خفته آن آينۀ حسن خدا داد امشب

برق غيرت زده در خرمن هستي ز تنور

كه دو گيتي شده چون رعد پر از داد امشب

يا رسول الله امان از امت بيدادگر

هيچ ميداني چه كردند با من از بعدت پدر

يا رسو ل الله نمودند غصب حقم اين گروه

روز شب دارم ز ظلم اين جماعت چشم تر

عارضم بيكي پدر از سيلي اعدادبين

هست زهرا يت پريشان از غمت شام و سحر

تا تو بودي عزتم بود است اي باب گرام

تا تو رفتي شد انيسم ديدگان بر مطر

يا رسول الله بعد از تو گروه بي حيا

ظلمها كردند چندان با من بي بال وپر

بر زدند آتش بباب خانه ام قوم عدو

بود جايت خال آندم تا ببيني دخترت

نيم جاني داشت در تن اي امين دادگر

گشته ام دلگير از اين دوره ناپايدار

زندگي ديگر نمي خواهم من خونين جگر

بس كه كردم از فراقت گريه من روز شبان

بس كه مژگان ز هجرت ريخته خون از بصر

قوت من اشك روان گرديد هر شام و سحر

تنگ دل از من شدند اهل مدينه سر بسر

من هم اي بابا شدم بي زار از اين مردمان

خواهم از حق تا بگيرد جان زارم اي پدر

دهر دون با من ره و رسم عداوت را گشود

خيره گرديده است بر من روزگار بد يسر