فايلستان

موازين مختلف است: نفس و روح را ميزاني است و قلب و عقل را ميزاني، و معرفت و سر را ميزاني.

نفس و روح را ميزان امر و نهي است، و هر دو كفه آن كتاب و سنت. قلب و عقل را ميزان ثواب است، و هر دو كفه آن وعد و وعيد است. معرفت و سر را ميزان رضا است، و هر دو كفه آن هرب و طلب. هرب از دنيا بگريختن است، و در عقبي آويختن، و طلب عقبي بگذاشتن است، و مولي را جستن. همه چيزي تا نجويي نيابي، و حق را تا نيابي نجويي.

چارپا را قدر طاقت بار نه

بر ضعيفان قدر قوت كار نه

دانهٔ هر مرغ اندازهٔ ويست

طعمهٔ هر مرغ انجيري كيست

طفل را گر نان دهي بر جاي شير

طفل مسكين را از آن نان مرده گير

چونك دندانها بر آرد بعد از آن

هم بخود گردد دلش جوياي نان

مرغ پر نارسته چون پران شود

لقمهٔ هر گربهٔ دران شود

چون بر آرد پر بپرد او بخود

بي‌تكلف بي‌صفير نيك و بد

ديو را نطق تو خامش مي‌كند

گوش ما را گفت تو هش مي‌كند

گوش ما هوشست چون گويا توي

خشك ما بحرست چون دريا توي

با تو ما را خاك بهتر از فلك

اي سماك از تو منور تا سمك

بي‌تو ما را بر فلك تاريكيست

با تو اي ماه اين فلك باري كيست

صورت رفعت بود افلاك را

معني رفعت روان پاك را

صورت رفعت براي جسمهاست

جسمها در پيش معني اسمهاست

درين آيت بندگان خود را در رفتن راه دين منازل روشن مي‌نمايد و آن گه ايشان را بلطف خود در آن روش مي‌ستايد و برحمت خود مزد عظيم و ثواب كريم مي‌دهد، خود راه مي‌نمايد و خود بر روش ميدارد و آن گه بنده را در آن مي‌ستايد. اينت كرم و لطافت! اينت رحمت و رأفت!

به ميزان همت جهان را بسنج

كه همت جهان سنج ميزان بود

عيار لئيمان شناسي بلي

شناسد عيار آنكه وزان بود

وليكن فناي بخيلان مخواه

اگرچه بقاي كرم زان بود

مگو كز چمن نيست بادا غراب

مگر نرخ انجير ارزان بود

تو را از حيات كريمان چه سود

كه از مردن بخل ورزان بود

رشتهٔ پيوند ياران را بريدن سهل نيست

چهرهٔ برگ خزان، زرد از جدايي مي‌شود

روز رأفت روز شادي روز مهر

برگريبان كدام مدحي زدي

در پس روزگار زندگي

بركدامين آيه حقي زدي

مهدي مظلوم جان فرسا زدرد

مي خرامد ،مي شكند ،پيچد زدرد

با قدح در دست به روزمنتظر

با جگر سوخته وپاره به روز محتشر

گويد از حق و وصال و نور عين

گويد از مدح علي و اهل دين

با قدح در دست به روز محشر است

با صنم ،با نور حق  هم بستر است

آن مزار سوخته از بانگ جرس

مي زند فرياد از خلق فرس  

فائق«زهراحق بين»

اوست كه عقلها متحيّر آمد در جلال او، خردها سراسيمه گشت در جمال او، فهمها عاجز شد از ادراك سرّ او، انديشه‌ها زير و زبر گشت از امر او. جگرها خون شد در قهر او، دلها بگداخت در شناخت او.

هر كه امروز در ميدان خدمت است بشارتش باد كه فردا در مجمع روح و ريحان است، و نه هر كه ببهشت رضوان، بكرامت روح و ريحان رسيد. بهشت رضوان غايت نزهت متعبدان است، و روح و ريحان قبله جان محبانست بهشت رضوان علّيين و دار الاسلام است، و روح و ريحان در حضرت عنديّة تحفه جان عاشقانست، هر كه حركات را پاس دارد ببهشت رضوان رسد هر كه انفاس را پاس دارد بروح و ريحان رسد. اين روح و ريحان كه تواند شرح آن و چه نهند عبارت از آن، چيزي كه نيايد در زبان شرح آن چون توان، بادي درآيد از عالم غيب كه آن را باد فضل گويند ميغي فراهم آرد كه آن را ميغ برّ گويند، باراني ببارد كه آن را باران لطف گويند سيلي آيد از آن باران كه آن را سيل مهر گويند.

 بسم الله الرحمان الرحيم

خداوندا  به حق حُسنِ يس

به حقِّ سورۀ وَاللّيل و وَالتّين

نسوزاني مرا در قَعرِ سِجّين

اَغِثني يا غِياثَ المُستَغيثين

تو ستّارُ العيوبِ كُن فَكاني

تو خلّاقِ زمين و آسماني

تو رزّاقِ جميعِ انس و جاني

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ حُرمتِ عرشِ مجيدت

به حقِّ حُرمتِ ذاتِ كريمت

به حقِّ اسمِ رحمان رحيمت

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ جنّت و حورانِ جن 

به حقِّ طوبي وغِلمانِ جنّت

به حقِّ خوبيِ رضوانِ جنّت 

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ حضرتِ جبريل يا ربّ 

به حقِّ قُربِ ميكائيل يا ربّ

به حقِّ سورۀ تنزيل يا ربّ

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ صورِ اسرافيل يا ربّ   

به حقِّ زُهدِ ميكائيل يا ربّ

به حقِّ لوحِ عزرائيل ياربّ 

 اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ آدم و هم نوح و اسحاق 

به حقِّ يوسف و يعقوبِ مشتاق

به حقِّ لوط و ابراهيم و الياس     

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ زكرّيا، اَرّه بر سَر                

به حقِّ حضرتِ يحيايِ اكبر

به حقِّ عيسي و زهدِ مكرّر            

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِ حضرتِ شُعيب يا ربّ                    

به رويم در گشا از غيب يا ربّ

به حقِّ آيۀ لارَيب، يا ربّ                      

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ صابرِ تمكين و احسان         

به حقِّ مبتلايِ دَردِ كِرمان(حضرت ايوب)

به حقِّ خاتم و تختِ سليمان              

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ خضر و هم الياس يا ربّ         

به حقِّ غوث و هم غيّاث يا ربّ

به حقِّ سورۀ وَالنّاس يا ربّ               

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ ذاتِ پاكِ حَيِّ سُبحان              

به حقِّ جملۀ آياتِ قرآن

به حقِّ موسي و هم آلِ عمران             

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ مصطفي يعني محمّد          

به حقِّ مرتضي دامادِ احمد

مناجاتم مگردان هيج جا ردّ         

اغثني يا غياث المستغيثين

خداوندا به اعزازِ امامان                   

مرا نوميد از لطفت مگردان

مرا بخشا ز لطف اي حّي و رحمان    

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ مرتضي آن شاهِ اَنور   

كه هست او ساقي اندر حوضِ كوثر

امير المومنين آن شيرِ داور                 

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ فاطمه خاتونِ جنّت                   

بگيرد دست ها روزِ قيامت

بكن بر ما نظر با چشمِ رحمت    

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ شاه حسن، آن شاربِ سَمّ   

 كه لطفت بي  حداست و طاعتم كم

دو چشمانم بُوَد از گريه پُر نَم                 

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ حُرمتِ شاهِ شهيدان           

حسين آن پادشاهِ اهلِ ايمان

مگردانم به روزِ حشر حيران         

 اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ بانويِ ماهِ دو 

نما از مرحمت رحمي به حالم

كجا رو آورم، آشفته حالم                     

اغثني يا غياث المستغيثين

به زين العابدين آن شاهِ غمگين         

كه باشد او ز نسل آل ياسين

خدايا رحم كن بر حالِ مسكين             

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ باقر و علم و كمالش                

به حقِّ رفعت و شأن و جلالش

به ماهِ رويِ تابان و جمالش                 

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ جعفرِ صادق، الها                  

به رويِ ما،دري از غيب بگشا

كه مسكين و فقير و بي سر و پا         

اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ حضرتِ موسّيِ كاظم         

كه از شَرِّ بَدانم ساز سالم

منم مسكين و داد از دستِ ظالم               

 اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ شه علي موسَي الّرضائي           

كه دَردم را نمايد او شفائي

ندارم غيرِ در گاهِ تو راهي                        

 اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ شه تقي آن شاهِ كونين            

به حقِّ شه نقي آن نورِ عينين

به حقِّ نورِ آن هر دو امامين                     

اغثني يا غياث المستغيثين 

به حقِّ عسكريّ آن شاهِ مطلق             

كه باشد باب بر آن حجّتِ حقّ

كه حاجت مَرا بَردِه تو رونق                       

 اغثني يا غياث المستغيثين

به حقِّ مَهدي اي خلّاقِ معبود               

نداريم غير ديدارش چو مقصود

به لطفِ خود بَرآري حاجتم زود                 

اغثني يا غياث المستغيثين

تو يا رب پادشاهي، بي نظيري                 

 تو يا رب عاجزان را دستگيري

منم عاجز خدا دستم بگيري                      

 اغثني يا غياث المستغيثين

خدايا رحم كن برحالِ زارم                       

كه مسكين و فقير و هم فِكارم

اُميد عفو از فضلِ تو دارم                             

اغثني يا غياث المستغيثين

منم بي چاره يارب، دل ملولم                    

 به هر جائي كه رفتم نا قبولم

ز لطفِ خود نما يارب قبولم                         

 اغثني يا غياث المستغيثين

ضعيف و مُضطَر و هم شرمسارم                   

 اِلهي رو به درگاهِ كه آرم؟

اُميدِ بخشش از فضلِ تو دارم                       

 اغثني يا غياث المستغيثين 

اغثني يا غياث المستغيثين

خيزيد عاشقان كه سوي آسمان رويم

ديديم اين جهان را تا آن جهان رويم

ني ني كه اين دو باغ اگر چه خوش است و خوب

زين هر دو بگذريم و بدان باغبان رويم

سجده كنان رويم سوي بحر همچو سيل

بر روي بحر زان پس ما كف زنان رويم

زين كوي تعزيت به عروسي سفر كنيم

زين روي زعفران به رخ ارغوان رويم

از بيم اوفتادن لرزان چو برگ و شاخ

دل‌ها همي‌طپند به دارالامان رويم

از درد چاره نيست چو اندر غريبييم

وز گرد چاره نيست چو در خاكدان رويم

چون طوطيان سبز به پر و به بال نغز

شكرستان شويم و به شكرستان رويم

اين نقش‌ها نشانه نقاش بي‌نشان

پنهان ز چشم بد هله تا بي‌نشان رويم

راهي پر از بلاست ولي عشق پيشواست

تعليممان دهد كه در او بر چه سان رويم

هر چند سايه كرم شاه حافظ است

در ره همان به‌ست كه با كاروان رويم

ماييم همچو باران بر بام پرشكاف

بجهيم از شكاف و بدان ناودان رويم

همچون كمان كژيم كه زه در گلوي ماست

چون راست آمديم چو تير از كمان رويم

در خانه مانده‌ايم چو موشان ز گربگان

گر شيرزاده‌ايم بدان ارسلان رويم

جان آينه كنيم به سوداي يوسفي

پيش جمال يوسف با ارمغان رويم

خامش كنيم تا كه سخن بخش گويد اين

او آن چنانك گويد ما آن چنان رويم