اي نيكويان كه دراين دنياييد
يا كسي از بعد بدنيا آئيد
اينكه خفته است دراين خاك منم
مدفن, عشق جهان است اينجا
يك جهان بهرنهان است اينجا
عاشقي بود بدنيا فن من
مدفن, عشق بود مدفن, من
هركه را روي خوش وخوي نيكوست
مرده زنده من عاشق اوست
زيبايى خيره كننده اى است دراين كيهان بزرگ و در مجموعه هايى جزئى از طبيعت كه پيرامون ما را گرفته و در چشم اندازه ما مشاهده مى شوند. چيزى كه اختصاص به پرواز به وسيله زيبايى محسوس يا معقول دارد انبساط روانى وابتهاج روحى است كه پرواز با زيبايى به سوى جمال مطلق داراست در صورتى كه درك نظام قانون هستى چون بايد با تمركز قواى دماغى باشد تا بتواند سالك راه حق را به مقصد جلال مطلق خداوند رهنمون گردد همواره مستلزم انبساط وابتهاج روانى نيست يا لااقل اين انبساط وابتهاج شبيه به آنچه كه دراحساس زيبايى قابل شهوداست وجود ندارد. و به هر حال هر دو عامل : زيبايى و نظم قانون از عالى ترين وسائل پرواز به ملكوت جمال و جلال الهى مى باشند. يك اشتراك ما بين زيبايى و نظم و قانون وجود دارد كه بسيار بااهميت است و آن اين است كه ما حقيقتى را در درون خود به عنوان زيبايى مطلق داريم و بدون اين كه آن راازافراد عينى انتزاع كنيم به هر يك از افراد و مصاديق زيباييها تطبيق مى كنيم مانند: گل چشمه سار مهتاب آبشار دريا شكوه كوهها صورت هاى زيباى انسانها آسمان لاجوردين پرستاره آهنگهاى موزون خط زيبا و... بديهى است كه اين زيبايى ها بسيار متنوعند و جامع مشترك حقيقى در ماهيت خود ندارند يعنى ماهيت گل با چشمه سار مفهوم مشترك ندارد مهتاب با آبشار دريا با كوه صورت زيباى يك انسان با آسمان يا آهن موزون و يك خط زيبا هيچ مفهوم مشتركى در ماهيت ندارد و بااين همه حقيقتى به عنوان زيبايى در درون ما وجود دارد كه بر يكايك همه زيباييها قابل تطبيق است . همچنين يك حقيقت به عنوان نظم هستى و قانونمندى كلى كائنات در درون ما قابل دريافت است كه قابل تطبيق بر يكايك موارد نظم و قانون حكمفرما در عالم هستى مى باشد. يك تفاوت مهمى كه ما بين زيبايى و نظم و قانون وجود دارداين است كه در فوق زيباييها محسوس زيباييهاى معقولى كه قابل دركند نيز وجود دارند مانند: عدالت
مست صبها ي الست من شدي اي گلعزار
خوش مطاعي كرده وارد در اين شهر وديار
من خريدار اين بازار تو يكسر يا حسين
شمس خاور يا حسين
گر علي اكبرت گرديد ز زين واژگون
شد دو تا راسش ز تيغ ليلا دلش از عم غمون
ماند اين داغت بدل تا روز محشر يا حسين
شمس خاور يا حسين
گرعلي اصغر ز پيكان سر شد شهيد
قاسمت گرتيغ عدوان قامتش درخون كشيد
نخل ياران ترا تيغ جفا يكسر بريد
غم مخور باشم ترا من يار و ناصر يا حسين
شمس خاور يا حسين
غم مخور در روز محشر شافع عصيان توئي
شاهد بزم ازل سر دفترداران امكان توئي
هم بهشت و دوزخ و هم كفر و هم ايمان توئي
عاصيت را كن نظر اي شاه بي سر ياحسين
شمس خاور يا حسين
ز اين فداكاري نمودي هر دو عالم رارهين
تحت فرمان تو باشد آسمان و هم زمين
احرار تو است روز واسف اي شاه دين
اخيار توست نار و نور و كوثر ياحسين
شمس خاور يا حسين
خواستم من تا ترا بينم بغربت مبتلا
راس تو درنوك ني عريان تنت در كربلا
اهل بيت تو اسير كوفيان بي حيا
واقعا اين سر كه باشد زينب افسر يا حسين
شمس خاور يا حسين
يا حبيبي غم مخور من ياور و يارتوام
اندراين بازار سربازان خريدار توام
من نداني بيش از تو من گرفتار توام
خون بهاي تو منم اي سبط حيدر ياحسين
شمس خاور يا حسين