هنگام وزيدن بادهاى زندگى‌بخش بر مرغزار، شاخه‌هاى بيدمشك به رقص مى‌آيد و به هرطرف مايل ميشود و سنگ سخت هرگز چنين نيست.
فكم من صحيح مات من غير علّة
و كم من مريض عاش دهرا على دهر
و كم من فتى يمسى و يصبح آمنا
و قد نسجت اكفانه و هو لا يدرى
نبشته است بر گور بهرام گور
كه دست كرم به ز بازوى زور
نماند حاتم طائى و ليك تا به ابد
بماند نام بلندش به نيكوى مشهور
زكوة مال بدر كن كه فضله رز را
چو باغبان بزند، بيشتر دهد انگور
حلم حق گرچه مواساها كند
ليك چون از حد بشد پيدا كند
خون نخسبد درفتد در هر دلى
ميل جست‌وجوى كشف مشكلى
اقتضاى داورىّ ربّ دين
سر برآرد از ضمير آن و اين
پيغمبر يكى دو جمله از مقامات معنوى بلال را براى معترضين بيان كردند و اينگونه به آنان هشداردادند كه اى ظاهربين‌هاى كوته‌نظر و اى فرومايگان، نزد خداى متعال تلفّظ «هىّ» بلال بهتر از صد «حىّ» و فصاحت شماست يا «سين» بلال در پيشگاه خدا بهتر از صد «شين» شماست؛ «سين بلال عند اللّه شين.»
كاي خسان، نزد خدا هي بلال
بهتر از صد حىّ و خىّ و قيل و قال
كَمَثَلِ الَّذِي يَنْعِقُ بِمَا لاَ يَسْمَعُ إِلاَّ دُعَاءً وَ نِدَاءً....
«بسان كسى كه حيوان را بانگ مى زند در حالى كه حيوان جز سر وصدا چيزى احساس نمى كند».
وَ إِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الأَنْهَارُ.
«برخى از سنگها به گونه اى است كه نهرها از آن فوران مى كند».
يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارِهِمْ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَ إِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا وَ لَوْ شَاءَ اللهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ إِنَّ اللهَ عَلَى كُلِّ شَىء قَدِيرٌ.
«نزديك است برق (روشنايى خيره كننده اى) چشم آنها را بربايد، لحظه اى كه برق جستن مى كند (صفحه بيابان را) روشن مى سازد، چند قدمى در پرتو روشنايى برمى دارند، آنگاه كه خاموش مى شود، توقف مى كنند اگر خدا بخواهد گوش وچشم آنها را از بين مى برد، خداوند بر هر چيزى توانا است».
شخصى همه شب بر سر بيمار گريست
چون روز شد او بمرد و بيمار بزيست
اى بسا اسب تيزرو كه بماند
كه خر لنگ، جان بمنزل برد
بس كه در خاك، تندرستان را
دفن كرديم و زخم خورده نمرد