فايلستان

اعجاز علمي قرآن در باور مسلمانان به تطبيق قرآن كه در اسلام معجزه پيامبري محمد شمرده مي شود با دستاورده‌هاي جديد علمي گفته مي شود و از معجزات قرآن به‌شمار مي‌رود. و بنا بر آيه هاي قرآن، خداوند نشانه‌هاي خود را در پديده‌هاي طبيعي به انسان نشان مي‌دهد: قرآن كه كتاب ديني مسلمانان است، كتابي است براي بيان برنامه و غايت زندگي انسان ها و چگونگي رسيدن آن ها به سعادت دنيوي و اخروي؛ قرآن لزوما براي بيان مسائل علمي نازل نشده است، و بعضي اشارات علمي آن نيز تنها به اين خاطر است كه حقانيت آن بيش از پيش اثبات شود. ﴿سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ ۗ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ﴾: «آيات خود را در دوردست‌ها و در درون خودشان به آنان نشان خواهيم داد تا جايي كه براي آنان روشن شود كه اين قرآن حق است»

نقشى كه مسئله حركت جوهرى و جسمانية الحدوث و روحانية البقاء بودن نفس دارد، در علم اخلاق خيلى كارساز است. چرا كه بيان مى‏ كند كه انسان نه تنها با حركت كيفى بلكه با حركت جوهرى، وصفى را مى‏ پذيرد. ديگران علم، حيات، قدرت و... را «كيف‏» و از «محمولات بالضميمة‏» انسان مى ‏پنداشتند; ولى در حكمت متعاليه اين گونه از معارف به نحوه «وجود» برگشت و براى اينها «مفهوم‏» قائل شدند; نه «ماهيت‏» كه قهرا بدين ترتيب، از سنخ «مقولات‏» بيرون مى ‏روند، ديگر محمول بالضميمة نيستند وقتى نبودند، نحوه وجود خود انسان متحرك را مى ‏سازند، اگر موجود متحركى در مسير علم حركت كند، به خدمت علم مى ‏رسد و اين موجود متحرك يا انسان سالك سائر، عين علم، كه حقيقت وجودى است، مى ‏شود; نه عين آن صورت ذهنى و عين آن معلوم. چون بين علم و معلوم و يا بين حقيقت علم و وجود ذهنى، فرقهاى فراوانى وجود دارد; زيرا انسان با علم متحد مى‏ شود; نه با معلوم. اما اين علم، هم علم، هم عالم و هم معلوم است.

به عبارت ديگر: اين وجود، «علم بذاته‏»، «معلوم بذاته‏» و «عالم بذاته‏» است و نفس بر اثر حركت جوهرى به اين وجود مى ‏رسد و با آن متحد شده عالم و علم مى‏ شود. چون علم، حقيقت نورى است و متعلق خود را روشن مى‏ كند; مثلا، انسان علم به شجر و مانند آن دارد كه در اين صورت، آن مفهوم شجر پيش انسان حاصل است و به اين ترتيب آن مفهوم، وجود ذهنى پيدا مى‏ كند و حقيقت اين وجود، علم مى‏ شود.

اشيا منطقا به سه دسته تقسيم مي‌شوند:

• فرازماني
• زماني
• اشيا آني

زيرا شيء يا به نوعي با زمان مرتبط است يا اصلا هيچگونه ارتباطي با زمان ندارد كه اين حالت اخير را فرا زماني مي‌گويند. در حالت اول نيز شيء يا خود امتدادي در راستاي زمان دارد و يا چنين امتدادي ندارد، اما به نحوي با مقطع زمان، يعني آن مرتبط است، در حالت اول شيء زماني است و در حالت اخير آن را آني گويند. 

مهم‌ترين سنگ ‌نوشته هخامنشي از ديد تاريخي و نيز بلندترين آنها، سنگ‌نبشته بيستون بر ديواره كوه بيستون است. سنگ‌نوشته بيستون بسياري از رويدادها و كارهاي داريوش يكم را در نخستين سال‌هاي فرمانروايي‌اش كه سخت‌ترين سال‌هاي پادشاهي وي نيز بود، به گونه‌اي دقيق بازگو مي‌كند. اين سنگ‌نوشته عناصر تاريخي كافي براي بازسازي تاريخ هخامنشيان را داراست. و از آن مي‌توان استفاده‌هاي زيادي كرد.

هرودوت مي‌گويد: پارس‌ها به شش خاندان شهري و ده‌نشين و چهار خاندان چادرنشين بخش شده‌اند. شش خاندان نخست عبارت‌اند از: پاسارگاديان، رفيان، ماسپيان، پانتاليان، دژوسيان و گرمانيان. چهار خاندان دومي عبارت‌اند از: دايي‌ها، مردها، دروپيك‌ها و ساگارتي‌ها. از خاندان‌هاي نام‌برده، سه خاندان نخست بر خاندان‌هاي ديگر، برتري داشته‌اند و ديگران پيرو آنها بوده‌اند.

زماني ،پسربچه اي بود كه رفتار بدي داشت.پدرش به او كيفي پر از ميخ داد و گفت هرگاه  رفتار بدي انجام داد،بايد ميخي را به ديوار فروكندروز اول پسربچه،37 ميخ وارد ديواركرد.در طول هفته هاي بعد،وقتي يادگرفت بر رفتارش كنترل كند،تعداد ميخ هايي كه به ديوار ميكوبيد به تدريج كمتر شد.او فهميد كه كنترل رفتار، از كوبيدن ميخ به ديوار آسانتر است.سرانجام روزي رسيد كه پسر رفتارش را به كلي كنترل كرد. اين موضوع را به پدرش گفت و پدر پيشنهاد كرد اكنون هر روزي كه رفتارش را كنترل كند، ميخي را بيرون بكشد.روزها گذشت و پسرك سرانجام به پدرش گفت كه تمام ميخ ها را بيرون كشيده.پدر دست پسرش را گرفت و سمت ديوار برد.پدر گفت: تو خوب شده اي اما به اين سوراخهاي ديوار نگاه كن.ديوار شبيه اولش نيست.وقتي چيزي را با عصبانيت بيان مي كني،آنها سوراخي مثل اين ايجاد مي كنند. تو ميتواني فردي را چاقو بزني و آنرا دربياوري . مهم نيست كه چقدر از اين كار ،اظهار تاسف كني.آن جراحت همچنان باقي مي ماند.ايجاد يك زخم بياني(رفتار بد)،به بدي يك زخم و جراحت فيزيكي است.

واژه بهداشت (Health) و سلامتي هميشه انسان را در طول تاريخ به خود مشغول كرده است. تدوين برنامه‌هاي تربيتي – بهداشتي براي حفظ سلامتي و مطالعه ، جلوگيري و درمان بيماريها نمونه‌اي از اين اقدامات بشري است. بهداشت در يك تقسيم كلي به دو نوع "بهداشت جسمي" و "بهداشت رواني" تقسيم مي‌شود. ولي آنها همپوشي‌هاي زيادي را با هم دارند بر يكديگر تاثير مي‌گذارندبهداشت رواني از آن جهت كه رابطه مستقيمي با "عملكرد فردي – اجتماعي" و آسيب‌هاي رواني – اجتماعي" دارد، از اهميت زيادي برخوردار است و اين اهميت باعث تدوين و اجراي برنامه‌هاي متعدد بهداشت رواني در سه بعد " پيشگيري ، درمان و توانبخشي" مي‌شود اين سه بعد در برگيرنده تمام اهداف و فعاليت‌هاي بهداشت رواني است.

قدرت ذهن داشتن ياد ها و تجارب زندگي در حافظه شخص و يادآوري آن مديون خداوند جان آفرين مي دانم كه قدرت و توانايي فكر و عقل را در وجود آدمي نهاد. خداوند منان ،كريم ،رحيم، سبحان،قادر اختيار و ازادگي و درست انديشيدن را با احساس و فهم دقيق معاني و ادراكات انسان را در وجود بشر بنا نهاد تا انسانها بتوانند اين جهان وهستي پديده هاي طبيعي و ماورائي را با تمام وجود حس كنند.چگونگي راه و روش زندگي و رسيدن به مقصود و حق وحقيقت وعدالت بشر در گرو بينش و نگرش انسان است تا كساني كه دراين راه و مسير قراردارند به نيكي و زيبايي و خوبي قدم بردارند .

«فائق»«زهراحق بين»

 هميشه مادر را به مداد تشبيه ميكردم كه با هر بار تراشيده شدن،كوچك و كوچكتر ميشود

...                                                                                                                       

ولي پدر...                                                                                                                                   

يك خودكار شكيل و زيباست كه در ظاهر ابهتش را هميشه حفظ ميكند،خم به ابرو نمي آورد و خيلي سخت تر از اين حرفهاست...

فقط هيچ كس نمي بيند و نمي داند كه چقدر ديگر مي تواند بنويسد... 

در هيئت قديم مقرر است كه در هر يك از افلاك يعنى ما بين دو سطح هر فلكى فلكى ديگر بود كه مركز آن مركز عالم و يا مركز فلك كلى نبود آن را فلك خارج مركز و يا خارج مركز گويند(رجوع شود به فلك كلى و فلك جزئى).و مثلا گويند در داخل ثخن فلك آفتاب يعنى دو سطح متوازى آن فلكى ديگر بود كه كرى الشكل است كه مركز آن خارج از مركز عالم بود كه دو سطح آن محدب بود و مماس بود با سطح محدب فلك اول يعنى فلك كلى و اين تماس بر يك نقطه مشترك بود كه اوج او نامند و مقعر آن نيز مماس با مقعر سطح فلك كلى بود كه آن نقطۀ مماس را حضيض گويند البته حضيض فلك داخل.و بنا بر اين فلك دوم داخل در ثخن فلك اول بود كه در شكم آن و نقطۀ از محدب آن مماس بود با نقطه از محدب فلك اول كه اوج بود و نقطه مقعر آن مماس بود با نقطۀ مقعر فلك اول كه حضيض بود و از اين جهت دو كرۀ بوند كه متوازى السطوح نبودند و ثخن آن دو نيز متشابه و متساوى نبودند و اصولا سخن هر يك متشابه و يكنواخت نبوده بعضى رقيق و باريك و بعضى از قسمتهاى آن ضخيم‌تر بود يكى را فلك حاوى گويند كه شامل فلك دوم است و آن دگر را فلك محوى نامند.قسمت رقيق فلك حاوى اوج او است و قسمت غليظ آن در اطراف و دنبال حضيض آن بود.و هر يك از آن دو را يعنى حاوى و محوى را متمم نامند.زيرا از مجموع آن دو،فلك اول كامل است اين فلك دوم را خارج مركز ناميده‌اند چون مركز آن قهرا از مركز عالم خارج است.و نيز فلك حاوى را فلك ممثل نامند زيرا بر محيط آن دايرۀ بود كه فلك ممثل ناميده ميشود.و آفتاب مركوز در جرم فلك خارج مركز بود بدان سان كه همۀ ثخن و جرم آن را فراگرفته است يعنى سطح آن مماس با دو سطح جرم فلك محوى بود و همين طور است وضع افلاك سيارات ديگر كه هر يك فلكى دارند محوى كه خارج مركزند و سياره در جرم آنها واقع است و مثلا فلك زهره عينا بمانند آفتاب بود بجز اينكه براى آنها فلك‌هاى كوچكى ديگر بود كه مركوز در اجرام افلاك خارج مركز خود بوند.تداوير بوند.و افلاك خارج مركز آن را حوامل نامند زيرا حامل مراكز تدوير بوند و فلك عطار و قمر هر دو شامل سه فلك بوند كه شامل ارض و فلك تدوير بوند بجز اينكه عطارد شامل فلكى بود ممثل كه مركز آن مركز عالم بود و شامل فلك ديگرى بود خارج مركز كه يكى از آن دو حاوى ديگر بود و آن ديگر محوى آن بود حاوى آن را كه در عين حال خود محوى فلك كلى است فلك مدير نامند پس فلك تدوير در جسم و جرم حامل بود و همين طور كواكبى كه در تدوير بوند و فلك ماه اختصاص اين بود كه شامل دو فلكى بود كه مركز آنها مركز عالم بود و شامل فلكى ديگر بود خارج مركز.يكى از آن دو كه مركز آنها مركز عالم بود.محيط بر آن ديگر بود كه بنام جوزهر ناميده شده است چون بر محيط آن نقطۀ بود كه جوزهر نامند و دومين را كه محاط بود مايل نامند چون منطقۀ او از سطح منطقة البروج مايل بود و آن در جوف جوزهر بود و در ثخن آن.