فايلستان

صواب كرد كه پيدا نكرد هر دو جهان 

يگانه ايزد دادار بى نظير و همال

وگرنه هرچه ببخشيَتى به روز عطا 

اميد بنده نبودى به ايزد متعال

آرى كيدى تو كجا درك كجا شعر كجا 

لاف چيزى كه ندارى چه زنى پيش كسان؟

مر او را رسد كبريا و منى

كه ملكش قديم است و ذاتش غنى

به هر كه عرضه دهم درد خويش مى بينم 

كه غرقه ام من و او در كنار مى گذرد

كيان بودند در ماتم؟

چها گفتند در آن دم؟

زيباتر آنچه مانده ز بابا از آنِ تو 

بد اى برادر از من و اعلى از آنِ تو

از صحن خانه تا به لب بام از آنِ من 

از بام خانه تا به ثريّا از آنِ تو

مكن بر نعمت حق ناسپاسى

كه تو حق را به نور حق شناسى

دو زانو در بغل گريان بود با قلب بشكسته

غريبي حسين بيند ز ديده عنبر افشانست

سهيل امشب ميا بيرون حسين حالي ديگر دارد

براي وقعه فردا عجب شور و شرر دارد

ز داغ نوجوانانش بدل صد نيشتر دارد

براي قتل يارانش غمين دل شاه خوبان است

سهيل امشب ميا بيرون كه امشب زاده زهرا

الي صبح رازها دارد حضور خالق يكتا

ز نظمت  عاصيا خون شد دل صديقه كبري

تمنايت دم آخر از آن شاه شهيدان است
 

عشق و ايمان تو بر پيكر جانها ست علي

دل ومقصد مي نهـد بـرسـرودرمــان علي

توبه راه حق چوخورشيد فـروزنــده علي

در به در در پي تو جان روان است علي

من ز ديدار تو مي سوزم و مي گويم علي

حق به درگاه تو در ناز و گداز است علي

"فايق “از منـزلگه لطف تو چه گويد علي

مهر تو در دل فايق طيران است علي

«فائق»«زهراحق بين»

شرف آسمان بر زمين به همين است كه هميشه سحاب فيضش بر دامن سؤال دشت و كوه بارانست كه فى السماء رزقكم وما توعدون…