پيامبر (صلي الله عليه وآله) فرمود : هرگاه خداوند دوست بدارد بنده اي را ، محبّت او را در دل برگزيدگان خود از اولياء و اصفياء و در ارواح ملائكه و ساكنان عرش مي اندازد ، تا محبوب پاكان و ملكوتيان شود و نيز براي او در روز قيامت رخصت شفاعت دهد !
اميرالمؤمنين (عليه السلام) مي فرمايد : آتش عشق خدا واقعيّتي است كه به هرچه عبور كند آن را مي سوزد ، و نور الهي حقيقتي است كه به هرچه بتابد آن را منور نمايد ، و رحمت حق بر هرچه افتد بدو فيض رساند و نسيم الهي بر هرچه ورزيدن گيرد سبب حركت و نموّش شود ، و باران الهي بر هرچه ريزد آن را احيا كند ، و در زمين الهي هر نعمتي كه مناسب آن زمين باشد رويد ، پس خداي بزرگ هركه را دوست بدارد هرچه از ملك و مال خواهد به او دهد .
خبرنداري پدركه زجرشوم اي دغا
بروب گذاري مرا يك امشب اي مه لقا
بروي نعشت كنم فغان و آه نوا
نيلي بين عارض دخترنالان تو
كجا بخوابم بگو اي تاجدار
چسان كنم ز غمت من سيه روزگار
اوج دردم ز كه بجويم اي گل غدار
بگريم ازدرد خود و يا ز هجران تو
خبرنداري پدر چسان كه زاري كنان
نشسته پهلوي تو زغم بود مو كنان
زديده افشان كند ژاله برخ هرزمان
نظر نما يكدمي حال اسيران تو
چسان بدست عدو مضطر شدند
زبيكسي هركدام فسرده خاطرشدند
بريسمان ستم بسته سراسر شدند
ببين بحال دل زينب گريان تو
زجاي خيز اي پدر حال غريبان ببين
بچنگ قوم دغا شكسته بالان ببين
به قيد بند عدو چه خردسالان ببين
بسوي كوفه سفركنند طفلان تو
دلم نيايد پدرزتوشوم من جدا
ولي مراچاره نباشد اي مه لقا
ز ياد من كي رود حكايتست ياابا
چه نقش بردل بود قصه سوزان تو
انديشيدن ھمچون خلق كردن از عدم است و يا پيدا كردن چيزھايي بكر در تاريكي
امام صادق (عليه السلام)است كه : «العارفُ شَخصُهُ مع الخلق وقلبه مع الله تعالي» . هرگز وجود حاضر و غايب شنيده اي
من در ميان جمع و دلم جاي ديگر است